Irish Leprechaun Pub

De kroeg! De belichting zorgt ervoor dat het er ietwat duister uitziet maar dat je er gelukkig nog wel een hand voor ogen ziet. Het is er rood/bruin/donkergrijs/groen ingericht. Het is er meestal druk en het ontbreekt er niet aan pedo's middelbare mannen die lustig zijn naar wat jong vlees dus voor bange, onzekere meisjes is dit geen juiste plek. De manager heeft al een aardig paar keer problemen aan z'n broek gekregen door te schenken voor minderjarigen maar dat weerhoudt hem meestal niet. Een goeie whiskey valt hier wel te halen en zo. Ergens achterin zit een pokertafel en overal zitten gewone mahonie tafels en stoelen.

((Rofl, die naam hahaha. Irish Leprechaun Pub))

((Ik vind hem wel leuk. ))

Verrast en hoopvol liep Cedrick de kroeg in, waar ze dus hopelijk een goede rum of whiskey hadden. Na een paar enge kerels en .. uitbundige vrouwen gezien te hebben, liep hij naar een krukje aan de bar en ging daarop zitten. Met zijn handen op de rand van de bar bestelde hij rum en een whiskey, die heel toevallig allebei gewoon tevoorschijn kwamen. Stonden er niet bordjes dat ze eigenlijk niet serveerden aan minderjarigen? 'Het is goed zo, knul' had de barman gezegd. Oké dan? Voorzichtig nam hij een slok van de whiskey die best lekker was. Hij moest hier in elk geval niet te lang blijven..

Na het rum-drama met Saphire had Allan besloten dat hij een beetje een alcoholweerstand op moest gaan bouwen, en waar kon dat beter dan in een pub? De deur schoof haast geruisloos achter hem dicht toen hij de al redelijk volle kroeg in stapte. Zijn blik zocht naar een hoek die niet 50+ was, maar dat was nog een moeilijke opgave. Zijn blik viel op een jongen die aan de bar zat met een whiskey, hij zag er tenminste niet uit alsof hij weigerde te accepteren dat hij over de houdbaarheidsdatum was, zoals het meeste (vrouwelijke) volk dat hier en daar stond. Hij liep naar de barkruk naast die van de jongen en ging zitten. Om maar gewoon te beginnen bestelde hij een biertje. Dit was helaas wel meteen een halve liter, iets waar hij niet echt naar uit zat te kijken. Zijn blik dwaalde naar rechts, naar de vreemdeling waar hij met opzet naast was gaan zitten. "Hoi!" was het enige dat hij uitbracht, een beetje overenthousiast.

Geschrokken keek Cedrick op. Hij hoorde een onbekende stem die opeens naast hem zat. Hij had geen zin om zijn rum op te drinken want dat deed hem alleen maar aan Emme denken. Waarom dacht hij alleen maar aan Emme!? "Hi" zei hij wat onverschillig, maar bedoelde het helemaal niet zo. "Wil je misschien.. mijn whiskey?" vroeg hij met een ongelukkige glimlach. Misschien dacht hij wel dat hij er iets in had gedaan ofzo, maar dat zou Cedrick nooit doen hoor. En dan nam hij 'm maar niet aan.. Ook goed. Zijn hart was nog steeds in de zelfde stukken gebroken door Emme en hij wist niet hoe en of het ooit nog goed kwam.

(Ik moet gaan tehehe DD:!)

Allan's hoofd draaide een beetje schuin. Was de whiskey hier heel vies of probeerde hij aardig te doen? Hij haalde zijn schouders op bij die gedachte en knikte. Een whiskey stond ook nog in de planning en als hij die gratis kon krijgen, waarom niet? Hij pakte het glas aan en zette het naast zijn biertje neer, waar hij een slok van nam. De jongen naast hem zag er een beetje lusteloos uit. "Alles goed met je?" vroeg hij, lichtelijk nieuwsgierig.

Cedrick kreeg een naar gevoel in zijn maag toen de jongen vroeg hoe het ging. Alles goed? Nee. Niet bepaald. "Niet echt.." zei hij afwezig. Waren het zijn zaken? Nee, maar toch moest hij het wel kwijt. "Een meisje.." zei hij weer. "Ik ben Cedrick trouwens" zei hij daarna. Weer nam hij een grote slok van zijn rum. Hij wreef met zijn handen in z'n gezicht en keek daarna weer de jongen aan. Hij nam de whiskey aan, wat dus aantoonde dat hij hem al een soort van vertrouwde toch?

Saphire liep de pub in haar elegante loopje binnen. Nadat Allan haar laatste flesje rum had uitgezopen, moest ze haar voorraad wel aanvullen. Toen ze binnenkwam zag ze Cedrick zitten, wat haar niet verwonderde. Maar wat haar wel verwonderde was dat Allan er ook zat. Hij hield toch niet zo van alcohol? Tenminste, dat dacht ze toch. Saphire liep naar de twee jongens toe en ging op een kruk naast Allan zitten. Haar blik gleed van Allan's gezicht naar die van Cedrick. Awww, hij zag er niet echt gelukkig uit. De laatste dagen sowieso al niet. Ze besloot om maar niks te zeggen, te bang dat ze iets zou zeggen wat er verkeerd zou uit kunnen komen. Ze draaide haar hoofd dan naar Allan. "Achter mijn rug een beetje gaan drinken, hé!" zei ze plagerig.

Allan knikte begripvol. "Klinkt rot.." voegde hij eraan toe. Het verklaarde in ieder geval waarom de jongen, die Cedrick bleek te heten, niet zo vrolijk was. "Ik ben Allan," stelde hij zichzelf aan hem voor. Daarna zette hij de halve liter aan zijn mond en nam hij een slok, maar toen hoorde hij achter zich ineens de bekende stem van Saphire. Van schrik verslikte hij zich, waardoor hij in een hoestbui uitstortte. Dat duurde een paar seconden, waarna hij met tranende ogen naar haar omkeek. "Ja, ik geniet ervan, zie je?" zei hij schor, waarna hij nog een paar keer kuchte.

"Tja.." zei hij met zijn schouders ophalend. "Het leven is gewoon.." zei hij zonder dat hij zijn zin kon afmaken en naar Saphire keek. "Hello" zei hij quasi vrolijk. Zij en Faye mochten ook maar niet merken dat het niet goed met hem ging. Not at all! Hij nam snel nog een paar slokken van zijn rum en keek nors vooruit. Dit was echt kut gewoon.

Saphire grijnsde. "Is het zo lekker dat je ervan moet huilen? Halleluja!" zei ze plagerig en nam zijn glas uit zijn hand, waar ze een slok van nam. "You dirty liar, je hebt dit al eerder gedronken, hé?" vroeg ze, terwijl ze het immens grote glas terug aan hem gaf. Maar dan hoorde ze Cedrick's stem. Awh, die klonk helemaal niet zo vrolijk, hoewel ze merkte dat hij het wel probeerde. "Hoi Cedje." kwam er dan geforceerd uit. Ze had het niet graag dat Cedrick zo ongelukkig was. Het had waarschijnlijk weer iets te maken met Emme, maar het waren haar zaken niet. Haar blik gleed terug naar Allan, die nog steeds zat te proesten.

Allan veegde de tranen uit zijn ogen en had nog een beetje een kriebelende keel, maar kon zich permitteren om niet meer te hoesten. "Kennen jullie elkaar?" vroeg hij, zijn stem nog steeds een tikkeltje schor. Om dat weg te spoelen nam hij nog een slok van zijn bier. Zijn blik viel op het glas whiskey. Als hij die moest gaan wegtikken in Saphire's bijzijn zou het hoogstwaarschijnlijk weer tot een gênante vertoning leiden. Dat in gedachten houdend besloot hij het nog even te laten staan.

"Of course we do." zei Saphire bijna vrolijk. "Ik heb hem ontmoet op de eerste dag dat ik hier was. Hij is net zoals mij een groentje." zei ze, en keek Allan aan. "Ben jij trouwens ook nieuw dit jaar, of zit je er al langer?" vroeg ze, en hield haar hoofd een tikkeltje schuin.

"Ik ben hier al een aardig tijdje," zei Allan half trots. Ineens kreeg hij een ingeving. "Kijk een cadeautje!" zei hij zo spontaan mogelijk, waarna hij het glas whiskey voor Saphire's neus zette. Was hij daar ook vanaf, en hij leek misschien nog heel aardig. Hij wist dat je haar eigenlijk niet voor de gek kon houden, maar hij was nogal wanhopig dus deed hij gewoon een poging.

Cedrick negeerde het hele gesprek maar voelde zich er niet beter door. Alhoewel hij zich zoiezo gewoon niet lekker voelde. Hij keek naar Allan en Saphire, die het blijkbaar wel goed konden vinden. Achja, het boeide hem niet zo veel. Hij draaide verveeld met z'n wijsvinger en duim 't glas op de bar, aangezien hij nu nogal.. verveeld was.

Saphire staarde Allan met een argeloze blik aan. Hmmm. Ze wist wel dat hij het eigenlijk liever niet zelf zou opdrinken, aangezien ze hem al de hele tijd zag staren naar het glas, zonder er ook maar een nip van te nemen. Maar ze wilde het spelletje wel meespelen. "Awww, dankje!" zei ze aangedaan en gaf Allan een kusje op zijn wang. Ze nam zijn glas over en nam al meteen een paar slokken. Saphire mocht dan wel drinken zoveel ze wou, het steeg nooit, maar dan ook nooit naar haar hoofd. Wat best een nadeel was, aangezien ze graag dronk tot ze zich al lichter voelde worden.

Allan wreef even verslagen over zijn wang en keek toen nogal trots. "Geen dank!" zei hij opgelucht, waarna hij zelfverzekerd een slok van zijn bier nam. Het begon inmiddels al iets beter te smaken. Hij keek weer naar Cedrick, die er nogal verveeld bij zat. Misschien hadden ze hem per ongeluk buitengesloten, bedacht hij zich. "Maar jij was bezig met je verhaal! Sorry voor de onderbreking, maar vertel verder!" drong hij aan.

Cedrick draaide zijn hoofd naar Allan. "Oh eh nee hoor.." zei hij glimlachend. Niet dat die glimlach echt was ofzo. Hij wist niet echt meer wat hij moest doen.. Maar ging maar niet weg. Hij zat hier best toch?

Saphire boog haar hoofd wat voorover, zodat ze Cedrick's gezicht beter kon zien. "Ja, sorry daarvoor, Ced." zei ze vluchtig. Ze had wel gemerkt dat hij aan het praten was toen ze binnen kwam, en toen ze bij hen ging zitten stopte hij plots. Was er iets dat zij niet mocht weten? Was het typische guystuff? En waarom wilde hij nu niet verder? "Ik zal jullie even alleen laten." zei ze met een geforceerde glimlach. Wie weet had ze hun wel abrupt gestoord tijdens een heel interessant gesprek. Saphire stond op en nam het glas mee naar een tafeltje iets verderop, waar ze alleen ging zitten.

Allan kreeg niet de gelegenheid om Saphire tegen te houden en staarde haar nog even na toen ze aan een ander tafeltje was gaan zitten. Toen draaide hij zijn hoofd naar Cedrick. "Weet je zeker dat je niks kwijt wil?" vroeg hij om het dan toch maar zeker te weten. Wie weet waren het Saphire's zaken niet of had ze er iets mee te maken waardoor ze het niet mocht horen.

Cedrick keek Allan aan. Hij zag er uit als een toffe gast. "Het is gewoon.. Als je iets zo graag wilt, zo je beest er voor doet.." zei hij teleurgesteld. "En er gebeurt iets waardoor het blijkbaar niet meer kan, en dat dát gene je het gewoon alleen maar moeilijk maakt.." zei hij er snel achteraan. Het was niet de bedoeling om Saphire weg te krijgen. "Saph, kom!" zei Cedrick luid nadat ze weg liep. "Fuck my life" zei hij sarcastisch.

Allan had zitten luisteren met zijn hand onder zijn hoofd, maar niet op een ongeïnteresseerde manier. "Kunnen jullie het dan niet goedpraten?" vroeg hij met gefronst voorhoofd. Misschien lag het een stuk ingewikkelder dan het leek. Zijn hoofd draaide weer naar Saphire toen die geroepen werd. Hij zei niks, maar staarde haar een beetje aan in afwachting of ze deze kant op zou komen.

Saphire twijfelde of ze zou komen. Ze zag Cedrick net praten, en wie weet wilde hij het opnieuw niet meer als zij zou komen. Maar anders zou hij haar niet geroepen hebben, toch? Saphire stond op, nam het glas weer mee en ging opnieuw op haar oude plek zitten. Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar sloot hem weer. Ze draaide zich naar de jongens toe en nam nog een slok.

"Nee" antwoordde hij kil. Pfft hij had eigenlijk helemaal geen zin hierin hoor. "Ik ga maar eens" zei hij terwijl Cedrick van de kruk af ging. Hij knikte naar de twee en liep daarna naar buiten.