Lounge gedeelte

Faye keek trots naar haar brief. Ze had gedacht dat ze niks op papier zou krijgen, maar het was haar toch gelukt. Het was geen mega lange brief, maar alles wat ze voelde en dacht stond erin. Alles wat ze aan haar ouders wou vertellen, had ze weten te verwoorden. Ze glimlachtte, en las de tekst nog een keer na.

"Maar ik mag je Emme.. Heel graag zelfs" floepte eruit. "Ik ga maar denk ik" zei hij hopeloos en draaide zich om. In zijn hoofd werd het een enorme mosh spit. Ze haat je. Ze mag je niet. Ze gebruikte je. Ze vind je niet leuk. Alles was nep. Je bent erin getrapt loser. Ja joh loser. Ze is een goede actrice. Nobody likes you. Je bent gewoon een falende pussy. Cedrick werd bijna gek maar zei geen enkel woord meer. Een brok in zijn keel leek er niet meer uit te komen en hij voelde zich niet meer zo vrolijk als daarnet. Zijn gedachten waren waar en echt. Cedrick Johansson was een loser. En stomme grote domme loser.

(Ik ga eten, byeee :c!)

Emme keek hem aan alsof ze net een braadpan in haar gezicht had gekregen. Gelukkig zag hij dat niet, want anders zou hij vast bang geweest zijn. Misschien vond hij haar wel een freak. Emme kreeg er de rillingen van. Ze wist niet wat ze moest doen. Nu al helemaal niet meer. Met hangende schouders en een hoofd vol vragen en bedenkingen liep ze terug naar de lounge. Daar wachtje het nerdje met haar huiswerk. Zucht.

Cedrick besloot verder te lopen en stiekem nog om te kijken. Misschien dat ze er nog stond, maar helaas. Nóg teleurgestelder liep hij door de gangen opzoek naar de deuren van de school. Eenzaam liep hij richting de bloemenweide.