De volgende morgen werd Allan wakker van de zon die op hem neer scheen. Hij merkte weer dat Saphire er ook was en probeerde zo voorzichtig mogelijk op te staan om haar niet wakker te maken, wat best een opgave was. Hij legde haar hoofd en arm heel voorzichtig neer op het gras en kwam overeind. Hij keek om zich heen en herkende de plek waar ze ongeveer de grot in waren gegaan. Verderop was de school te zien, maar het was alsnog een flink stuk lopen. Hij zuchtte opgelucht, ze waren niet compleet verdwaald!