De bloemenweide

Hier staat niks anders dan bloemen, gras en bomen. Het gras staat hoog tot aan je knieën, terwijl er in het midden van de weide alleen maar bloemen zijn. Het is perfect als je een romantisch uitje hebt, of gewoon wilt genieten van het leven. De bomen zien appelgroen, en in sommige daarvan, groeien tropische vruchten. Er loopt ook een heel klein riviertje. Het is een prachtig landschap!

-

Saphire liep, in een elegant, wit jurkje en op blote voeten, door de prachtige bloemen die zich in deze weide bevonden. Haar ogen waren gesloten, terwijl ze genoot van de zonnestralen die haar gelaat streelden als een zacht, vers gewassen lakentje. Haar jurk (die overigens heel lang was) hield ze aan de plooien omhoog.

Faye liep richting de bloemenweide. Ze had van deze plek gehoord, maar ze was er nog nooit echt heen geweest. Het scheen prachtig uit te zien. Daar had ze nooit veel van geloofd, hoe kon een veld met bloemen nou adembenemend mooi zijn? Het waren maar bloemen.. Eenmaal daar staarde Faye met grote ogen voor zich uit. Oké, ze had zich dus vergist. Het was écht mooi. Ergens in het midden zag ze een wit 'iets' bewegen. Ze kneep haar ogen tot spleetjes om te kunnen zien wie, of wat, het was.

Saphire keek op. Da's verdacht, ze zwoor nochtans dat ze iets hoorde ritselen, maar zag niks. Ze haalde haar schouders op en liep verder, tot ze bij een boom kwam. Aan die boom hingen vruchten die ze nog nooit eerder had gezien. Gele, oranje, maar ook paarse vruchten. Helaas was de boom te hoog om zo'n vrucht te kunnen plukken. Saph richtte haar toverstokje op één van de lekker uitziende vruchten. "Accio!" riep ze stil, waardoor de vrucht vervolgens in Saph's hand terechtkwam. Vol hoop zette ze haar tanden erin, en de vrucht bleek erg goed te smaken. Saph liet haar jurk los en ging tegen de schors aan zitten.

Het enigste wat Faye kon zien, was dat het een meisje was. Maar nu ze dat wist, wou ze natuurlijk ook weten wie. Met een nieuwsgierige blik liep ze op het meisje af. Het was Saphire. 'Saph.. Hi!' zei ze, even vrolijk als altijd. Ze glimlachte en keek toen naar de boom. Er hing fruit aan. Hoe zou het smaken?

Saphire schrok van de stem, en deinsde achteruit, tegen de stam aan. "Jezus christus, Faye, je liet me schrikken." mompelde Saph in zichzelf. Ze klopte met haar hand op het gras naast zich, als teken dat Faye naast haar mocht komen zitten. Ondertussen merkte ze ook de blik op de vruchten. "Ze zijn erg lekker." zei ze toen emotieloos, met de vrucht omhooggestoken.

Faye glimlachtte onschuldig. 'Het spijt me, ik wou je niet laten schrikken,' zei ze verontschuldigend. Ze liet zich naast Saphire neerploffen. Ze keek naar de vruchten. 'Echt? Waar smaken ze dan naar?' Ze zou ze natuurlijk ook gewoon zelf kunnen proeven, maar daar was ze te laf voor. Stel ze waren vreselijk goor.

Saphire haalde haar schouders op. "Kan ik niet echt benoemen. Ze smaken nieuw, een soort die ik nog nooit geproefd heb." zei ze terwijl ze naar de vrucht staarde. Ze waren rond, de schil was egaal en glad, en paars. Maar de binnenkant was sappig, en ruw. Een beetje zoals een appel. Alleen smaakte het helemaal niet naar appel. "Proef anders ook eens."

Caitlin liep door het bos in haar rode jurkje die ze nog in Parijs had gekocht. Dit was de eerste keer dat ze hier was en ze besloot om niet heel ver te gaan. Plots kwam ze op een grasveldje met allemaal vrolijke kleuren van de bloemen. Ze glimlachte en dacht er meteen aan om als ze terug ging wat bloemen te plukken om in haar kamer te zetten, dat zou Cher ook wel leuk vinden. Ze keek even rond en zag dat er ook al twee meisjes. De een herkende ze vaag van het dak, maar de andere had ze geen idee wie het was. Ook al was ze jonger dan de meeste hier, ze was waarschijnlijk het meest zelfverzekerd over zich zelf. dus ze liep gewoon op hun af en zei vrolijk:´ hooi'

Faye knikte. Ze stond op en probeerde een van de vruchten te pakken. Maar natuurlijk, ze was weer eens te klein. Ze trok een nors gezicht en richtte haar toverstok op de vrucht. 'Accio,' zei ze, en de vrucht kwam in haar hand terecht. Ze ging weer zitten en bestuurdeerde het ding eventjes. Het zag er wel lekker uit, maar zou het ook zo smaken? Ze zette haar tanden in de vrucht. Ze smaakte verbazend lekker. Faye keek op toen ze een stem hoorde. Ah, het was dat roze kind. Van het dak. Geweldig.

Saphire keek op toen ze een nieuwe, onbekende stem hoorde. Meteen overwelmde de vrolijke uitstraling van het meisje haar, wat ze niet zo leuk vond. Saph hield immers meer van de duistere typetjes, die niet een hele dag met een glimlach op hun gelaat liepen. "Oh, hoi." mompelde ze lichtelijk geïrriteerd. Ondertussen merkte ze ook dat Faye een hap had genomen. "En?" vroeg ze nieuwsgierig.

Faye wendde zich toch Saphire en knikte. 'Je had gelijk, ze zijn echt lekker.' Ze nam nog een hap uit de onbekende, maar toch lekker smakende, vrucht.

Caitlin keek even naar de meiden en vond ze nou niet echt zo aardig. Het leek wel alsof iedereen die ze tegenkwam chagrijnig was ofzo. nouja moeten zij weten. ze liep naar de meiden toe en ging gewoon naast he meisje zitten dat ze helemaal niet kende. ' Ik heet Caitlin, ben nieuw hier.´ zei ze tegen hun. ze keek naar de vrucht die ze allebei aten en herkende hem vaag. ze keek naar de boom en zag dat er heel veel van zulk soort vruchten hingen. en in andere bomen hingen weer heel andere. ze trok haar toverstaf en probeerde een nonverbale spreuk. De vrucht die ze wilde kwam los en viel met een plof op de grond. Caitlin was best verbaasd, want hiervoor bewogen de dingen altijd maar een beetje of helemaal niet. ze probeerde het nog een keer en de vrucht kwam langzaam maar zeker naar haar toerollen.

((lol, spreuken zijn altijd verbaal. Een spreuk is een zin, eh?))

Saphire grijnsde bij het antwoord van Faye, maar draaide haar hoofd dan weer naar het meisje, die Caitlin bleek te heten. Ze bestudeerde haar van top tot teen. "Ja, dat is te merken." antwoordde ze bits. Het meisje zag eruit alsof ze net uit een regenboogparadijs gestapt was. Bah. Veel te veel vrolijke kleurtjes, en veel te opgewekt. Ze draaide haar hoofd naar de lucht en zuchtte diep, waarna ze nog een hap van de vrucht nam.

Faye keek naar het suikerspinkind. 'Juist..' Ze rolde met haar ogen en keek toen weer weg van Caitlin. Kon ze niet iemand anders zoeken? Misschien iemand die beter bij haar pastte ofzo?

Cedrick was op zoek naar bloemen.. voor iemand. Iemand - een persoon ja. And what a suprise! Hij vond een bloemenweide waar je vast wel bloemen mocht plukken.. right? Door het lange gras die tussen zijn benen stonden wist hij niet of dit nou alles was.. Maar toen hij eenmaal wat door stapte wqren er meer bloemen dan hij had verwacht. Zorgvuldig keek hij naar een aantal prachtige bloemen, en dacht dat zij het vast wel mooi vond. Een praar rode, roze en oranje bloemen had hij al gespaard. Hij was eigenlijk ook opzoek naar rozen? Maar die stonden hier niet. Hij kon er vast wel eentje plukken in het rozentuintje. Tot zijn verbazing zag hij Saphire en Faye, én nog een persoon die hij niet kende. Met grote passen liep hij naar Faye en Saphire. "Hey!" zei hij opgewonden.

Faye keek op toen ze nog een stem hoorde. Fine, nog meer mensen. Ze keek op wie het was, en zag Cedrick staan. 'Cedrickjeee!' zei ze, overdreven vrolijk. Ze stond op en aaide hem, met een klein glimlachje, over zijn hoofd.

niet je hebt ook nonverbale spreuken of heb je dat stuk over de spreuken (van harry potter) niet gelezen. ik ook trouwens niet hoor, maar kheb de boeken wel gelezen.

Caitlin pakte de vrucht op die nu voor haar lag en veegde hem even schoon met een puntje van haar jurkje. ´wie zijn jullie?´ vroeg ze aan de twee. Ze liet zich niet van de wijs brengen door de toon waar ze op spraken. Dan vonden ze haar misschien niet zo aardig, andere vonden haar vast wel leuk. Ze grijnsde even in zichzelf toen ze bedacht wat Cher met de twee zou hebben gedaan. Maar ze liet hem snel varen en bekeek de beide meiden nog eens goed. Ze waren allebei zo saai gekleed, bijna geen kleur in hun kleding. Toen hoorde ze een stem die vanachter hun kwam. ze keek om en zag een jongen op hun toe komen lopen. Ze glimlachte even naar hem en keek hoe he tene meisje hem een aai gaf

Saphire hoorde een vertrouwde stem in de verte. Toen ze haar blik naar dat geluid wendde, bleek het Cedrick te zijn. Ah, iemand van de slechte kant. Dat was ie, toch? Ze zwaaide rustig terug, en ging met haar rug naar Caitlin zitten. Ze merktte dat Ced een paar bloemen in zijn hand hield. "Zo zo, en voor wie zijn die?" vroeg ze luid. Awww, wat was dat schattig! Ced had een oogje op iemand! En op wie kon ze al raden, nadat ze hem met Emme gezien had in het park...

((moet gaan, doeiii!))

Een pretgezicht verscheen op zijn hoofd toen Cedrick aankwam en werd alweer gelijk op zijn bol geaait. "Die bloemen?" zei hij blozend. Oh noes, ze mocht er zoooo niet achter komen dat ze voor iemand waren. "Oh die bloemen.. ja ehm mijn moeder hield heel erg van bloemen. Vandaar dat ik er wat pluk om aan haar te denken" zei hij liegend. Oké het was niet helemaal gelogen, zijn moeder hield wel echt van bloemen, maar ze waren niet voor haar. Of zou hij ze tóch op zijn kamer zetten en dan andere kopen voor.. die ene persoon? "Wie is dat?" fluisterde Cedrick zacht tegen Saphire, en knikte naar het meisje met het gekleurde haar. "Hi" zei hij knikkend tegen het meisje die daar nogal alleen zat.

(okkii!!)

Faye trok een pruillipje. 'Geen bloemetjes voor mij?' vroeg ze met een quasi verdrietig gezichtje. 'Nu ben ik zwaar gekwetst hoor.'

((ik blijf toch, lol))

Saphire fronstte haar wenkbrauw. Ze wist heus wel dat die bloemen voor Emme waren. Maar ach, wat kon het kwaad als ze het spelletje zou meespelen? "Oh, dat is Miss Cutiepie." fluisterde ze terug. Saph wist nu al dat ze haar niet zou mogen. "Alias Caitlin." voegde ze er nog aan toe.

((Hoe weet Saphire dat? XD))

((Omdat ze jullie gezien heeft in het park, en ze denkt (kan het raden) dat het Emme is XD Nouja, weet ipv denkt. XD))

((Oooohja, dat was ik vergeten! XD ik was even nieuwsgierig, hehe))