De bloemenweide

Caitlin glimlachte eventjes naar de jongen die blijkbaar Cedrick werd genoemd. Ze nam een hap van de vrucht en ging toen languit op de grond liggen. ´laat hun maar kletsen, ik vermaak me ook wel alleen.´ dacht ze. toen ze zo vaak verhuisden moest ze zichzelf ook vaak alleen vermaken. Als ze een langere tijd ergens bleef maakte ze altijd wel vrienden, maar hier ging dat wat moeilijker dan ze dacht. Ze keek naar de wolken die in de lucht boven de bomen zweefden en vroeg zich af de wolken er nog waren als ze boven Frankrijk gingen zweven of zelfs boven Japan.

(Omdat ze ons zo cute vond dat ze ons zag in het park en ons bespiedde (je doet dit vaker he!?!?!?!?!)(U)(U))

Raar keek Cedrick haar aan. Miss Cutiepie? LOL? Cedrick knikte hevig nadat hij haar echte naam wist. "Caitlin.. zo heette mijn nichtje" zei hij iets te luid. Snel sloeg hij een hand voor zijn mond. Oei, straks ging ze denken dat hij met de meiden aan het roddelen was? En dat is zo niet.. Cedrick? Niet classy dus! Met een aantal bloemen in zijn handen keek hij nog een keer over de hele weide, die er best mooi uitzag vanaf hier. "Het is hier echt een mooie plek zeg" zei hij verrast.

Faye wierp een blik op Caitlin. Ja, ze kon zich maar beter alleen vermaken ja. Dan had zij tenminste geen last meer van d'r. Ze keek naar de bloemen in Cedricks handen. 'He, kleintje, ga je vreemd ofzo?' vroeg ze een beetje plagerig, maar niet gemeen.

Met grote ogen keek Cedrick Faye aan. Vreemd? Nee!? Hij had nieteens een relatie met iemand! Ja bijna misschien. Of niet soms?! "Vreemd? Hoe kom je erbij?" vroeg hij nuchter. Verbaasd bleef hij haar aan kijken. What the fuuuuuck!?

Saphire knikte. "Prachtig, als je hier tenminste kunt genieten van de rust." antwoordde ze bits. De kattigheid was niet echt bedoeld op Cedrick, maar het was eerder een hint voor Caitlin om weg te gaan. "Sommigen kunnen nu eenmaal hun mond niet houden en storen anderen daarmee." Ze stond op en liep met een grote boog om Caitlin heen, maar bleef toen even staan. "Als je je prima kunt vermaken in je eentje, waarom ga je dan niet bij die boom zitten?" zei ze, terwijl ze wees naar een boom die er een beetje anders uitzag dan andere bomen. De boom had veel uitstekende takken, en een soort van kotskleur."Hij past perfect bij je."

Faye schoot in de lach. 'Niet alles zo serieus nemen, gek.' Ze keek hem glimlachend aan. Cedrick was leuk om te plagen, juist omdat hij zo schattig en onschuldig reageerde. 'Maarja, schat, je kwetst me wel door bloemen voor andere meisjes te plukken.' Ze knipoogde plagerig naar hem.

((Ik ga even eten))

"Sorry" zei hij verontschuldigend tegen Faye. Hij moest even relaxen soms, maar als je een crush op iemand hebt gaat dat niet zo snel. Met een pruillipje keek hij naar Faye. Hij koos een oranje bloem die mooi bij haar haar stond, en zette die in haar haar. "Zo, nu heb je tóch een bloemetje van me gehad!" zei hij tevreden. Cedrick keek naar Saph die het niet echt kon waarderen dat Caitlin er ook zat. "Saph chill, ze heeft vast geen gemene bedoelingen ofzo" zei hij om haar te verdedigen. Oké hij wist niet wat er vooraf was gebeurd, maar zoveel kon dat meisje toch niet doen? "What happened?" vroeg hij op een zielige toon.

Ergens had Ced wel gelijk, vond Saph, maar ook weer niet helemaal. Ze had zeker geen gemene bedoelingen, dat niet, maar ze was gewoon irritant. Saph zuchtte even. Zij had mensenkennis, en ze wist gewoon nu al dat zij en Caitlin niet de beste vriendjes zouden worden. Whatever, negeren was ook nog een optie. "Niks." antwoordde ze laat op Ced's vraag. Ze liep terug naar de boom waar iedereen onder zat en klom erin, waar ze zich nestelde op een grote, stevige tak. Het was een perfecte plek waar ze toch nog kon meepraten, zonder dat ze naast het suikerspinmeisje zat.

Cedrick haalde zijn schouders op en ging onder de boom zitten waar Saphire nu in zat. Hij knikte geniepig naar Faye zodat ze mee zou komen. Naar Caitlin keek hij niet, aangezien hij wist dat ze dus nu al niet zulke goede maatjes was met Saphire, en Saph toch wel een soort vriendin (zonder gevoelens ofzo (U)) van hem was. Hij was even.. stil.

Caitlin keek geirriteerd omhoog naar Saphire. ´ach stik maar´ zei ze kwaad. Ze liet de vrucht op de grond liggen, stond op, en liep met grote passen snel weg. Toen ze hoopte dat ze buiten hun gehoorbereik snikte ze terwijl ze stug doorliep. Haar eerste dag hier was echt 3x niks. niemand leek haar tot nu toe aardig te vinden ook al deed ze nog zo vriendelijk. op een flinke afstand tussen de bomen ging ze tegen een stam aan zitten. Ze snikte nog een keer en nu kwamen er ook tranen opwellen in haar ogen.

Faye, die helemaal blij was met haar bloemetje, ging vrolijk naar Cedrick zitten. 'Dus.. Voor wie zijn ze echt?' vroeg ze, met een knikje naar de bos bloemen in zijn handen.

Saphire grijnsde. Had zij nu Caitlin aan het huilen gemaakt? Ergens voelde ze zich wel schuldig, maar ach... dat was haar verdiende loon, right? Haar blik gleed even over de vrucht die half opgegeten was door Caitlin. Hmpf, waarom voelde Saph zich nou zo schuldig? Het voelde alsof ze medelijden had met het suikerspinmeisje. Ze stond op het punt om haar excuses te gaan aanbieden, maar dan besefte ze dat dat helemaal niks voor haar was. Geërgerd bleef ze kijken naar Faye en Cedrick, niet wetende wat te doen.

((Jongens, kijk eens even terug, ik zit niet ver weg van jullie want ik zat in de boom waar jullie onder zaten :d))

Cedrick begon te blozen. "Nou eh.." zei hij voorzichtig. Hij durfde het gewoon niet te zeggen. Straks lulde ze alles door ofzo!? "Oké.. Ze zijn niet voor mezelf" gaf hij eerlijk toe. "Maar voor ehm.. Een meisje" zei hij met een glimlach. Oh oh oh, telling this means trouble? Hij keek verbaast naar Caitlin die met tranen in haar ogen weg rende. "Ik kan het niet laten.. zal ik naar haar toe gaan?" vroeg hij twijfelend en wilde eigenlijk wel goedkeuring van Faye en Saphire. Ze was hier duidelijk nieuw, maar dat was geen reden om haar te pesten toch? Hij was zelf ook nieuw en dat bewees nog maar eens dat nieuwe mensen hardstikke leuk waren :giggle:.

Faye grijnsde. 'Heeft mijn kleintje een vriendinnetje?' vroeg ze op een moedertoontje. 'Je groeit ook zo snel op.' Ze aaide hem nogmaals over zijn hoofd. Ze keek hem verbaasd aan toen hij voorstelde naar Caitlin toe te gaan. Ze hield haar hoofd schuin en haalde haar schouders op. 'Als jij zo graag naar haar toe wil, doe je best.'

"Nou.." zei hij op een verassende manier. "Soort-van" zei hij grinnikend. Oki dit faalde! "Juist" zei hij wat kuchend. Hallo hij was al hardstikke volgroeit hoor?! Hij voelde zich ongemakkig, nouja omdat ze over dit onderwerp praatten. Maar hij vond het wel fijn om bij hun te zijn. Ze gaven je zo'n zusjes gevoel weetjewel. "Het is niet zo dat.. Ik krijg gewoon snel medelijden met een meisje - vooral als ze huilt" zei Cedrick uitleggend. Hij klonk echt als een pussy zeg. "Ookal kan het soms best grappig zijn" zei hij er snel achteraan.

"Ga maar, als je wil." zei Saph, nadat ze het hele gesprek tussen hen had meegevolgd. Ze zat nog vast bij de gedachten over Emme. Ze vertrouwde haar niet volledig. Emme viel toch op Nyckolas? Of had ze dat nou miszien? Ach ja, het waren haar zaken niet. Maar ergens gaf ze wel om Cedrick, en wilde ze niet dat hij gekwetst werd. Hij leek ook zo fragiel.

Faye knikte begrijpend. 'Ga maar,' zei ze vriendelijk. Ze wierp een blik op Caitlin. Ookal was het best zielig dat ze huilde, Faye had geen medelijden met haar. Maarja, zo was ze nou eenmaal. Ze had niet snel medelijden met iemand.

Cedrick stond op en besloot dus toch maar even naar Caitlin te gaan. Oké HEEL eventjes maar hoor. Hij wilde ook niet overkomen als een loser. Rustig zoekend naar roze-paarsige lokken keek hij rond. En daar zag hij haar al snel. Hij stond naast een boom en hield die met een hand vast. "Caitlin.. gaat het wel?" vroeg hij twijfelend. Was dit nou wel zo'n goed idee?

Caitlin keek geschrokken op en zag dat het Cedrick was. ´oh, ja hoor´zei ze vlug tegen hem terwijl ze de tranen nog vlugger van haar gezicht afhaalde. als hij haar ook nog wilde pesten mocht hij zijn gang gaan. waarom was het hier zo veel moeilijker om vrienden te maken, vroeger had ze daar nooit problemen mee. misschien was dat gewoon het karakter van de engelsen, maar zei was toch ook engels? misschien kwam het omdat ze in verschillende culturen was opgegroeid, dat ze niet zo chagrijnig was. ze besefte dat Cedrick nog naast haar stond en ze keek naar hem op, half nieuwsgierig half boos naar wat hij te zeggen had.

"Weet je het zeker?" vroeg hij voor de zekerheid. Als het tóch goed ging kon hij net zo goed weer weg gaan. Maar dat deed hij niet want dat was anders zo onbeschoft geweest. "Ik ben Cedrick.." zei hij op een twijfelende toon. Hij gaf haar een zakdoekje om haar tranen te drogen. "Ik.. Ga weer terug naar Faye en Saph. Als je mee wilt mag dat wel hoor, maar als je alleen wilt zijn even is dat ook goed" zei hij vriendelijk. Misschien was het geen goed idee om haar uit te nodigen, aangezien Saph en Faye haar niet mochten. Met een paar slome passen liep hij weer naar de boom waar Faye onderzat en waar Saph ín zat. "Nou.." zei hij een beetje verward.

Faye had Cedrick en Caitlin de hele tijd bekeken. Toen Ced weer terugkwam keek ze hem vragend aan. 'En? Wat zei ze?' vroeg ze nieuwsgierig. Niet dat het haar veel uitmaakte wat Caitlin had gezecht, maar toch wou ze het weten. Ze wou altijd alles weten.

Caitlin wilde wat terugzeggen naar Cedrick, maar toen was hij alweer tussen de bomen verdwenen. ze overwoog om hem achterna te gaan, maar bedacht dat het misschien niet zo slim zou zijn, vanwege Fay en Sap, of hoe ze dan ook mochten heten. ze bleef even zitten staren naar het zakdoekje dat Cedrick haar gegeven had terwijl ze nadacht. Het was toch eigenlijk belachelijk dat ze niet terug kon vanwege die twee. maar het trok haar nou ook weer niet aan. ze veegde de laatste tranen uit haar ogen met het zakdoekje waarna ze het in haar zak stopte. Ze stond op en schudde even met haar hoofd, voordat ze weer richting het bloemenveld liep. als het niet goed ging zou ze gewoon wat bloemen plukken en weer terug gaan naar haar kamer. Ze kwam op het veldje en keek even naar de drie voordat ze naar hun toe liep.

"Het ging goed... Dus ik voelde me een beetje overbodig" zei hij niets vermoedend. Hij had wel een klein beetje medelijden, maar het ging toch? En hij had haar zijn zakdoek gegeven. Very kind, right? "Ik wist niet echt wat ik moest doen" zei hij als excuus. Oh wat was het ook een egghead nu.

Faye knikte. 'Je hebt je best gedaan, Cedje.' Ze glimlachte en richtte haar blik op de lucht. Die behoorlijk helder was.

Caitlin kwam aan bij de drie en wist eigenlijk niet echt wat ze nou moest doen. Ze bleef maar een beetje staan en zei niks. Het zag er waarschijnlijk erg dom uit, maar daar maakte ze zich nu niet echt druk om. Ze keek van Cedrick, naar Faye die op de grond zat, naar Saphire die in de boom zat.