De bloemenweide

"Ja.." zei hij maar droog. Oké he had to get over himself? Het was maar een meisje die huilde. En hij kende haar niet eens. Misschien was het wel een heelvervelende irritant rot wicht. Ja toch? Hij wist niet hoe zij in elkaar zat. Niet zo heel sterk blijkbaar maar toch. Even keek hij naar boven zodat hij Saph kon zien. "Zullen we een spelletje doen? Ik wil jullie beter leren kennen" zei hij tevreden. Ja, dat zou vast super leuk en gezellig zijn!

Faye keek even naar Caitlin, die opeens bij hun stond, maar negeerde haar. Ze keek weer naar Cedrick. 'Yaaay! Spelletje!' Ze klapte in haar handen als een klein meisje.

Verbaasd keek Cedrick naar Caitlin. "Oh, so you're joining us?" vroeg hij voor de zekerheid. Hij had nu eigenlijk niet zo'n zin meer in het spelletje dat hij in gedachte had met Faye en Saphire aangezien zij erbij kwam zitten. Niet vervelend bedoeld, maar het werd een soort van wanna be familie spelletje. En Caitlin hoorde niet echt.. bij de familie.

Caitlin keek even verbaasd naar Cedrick en las de uitdrukking op zijn gezicht. ´oh, nee hoeft niet perse hoor.´ zei ze vlug, omdat ze hun niet tot last wilde zijn. ze wist al bijna zeker dat het weer fout zou gaan.

Cedrick keek naar Faye. Zij en Saphire mochten nu ook wel wat zeggen hoor? En daarom klemde hij zijn kaken op elkaar.

Faye keek naar Caitlin. Beter ging ze gewoon weg. Ze was het hele gedoe met haar op het dak nog niet vergeten, en dat zou ze ook niet vegeten. Als dat kind het lef had om haar ooit nog eens zo boos te maken, dan wou ze dat ze nooit geboren was.

((SORRY SORRY SORRY ik moest plots weg!))

Saphire leek even afwezig geweest en volgde maar de helft van wat er gebeurde. Ze schudde even haar haren en keek toen naar beneden met een verwarde blik, alsof ze niet wist wat er aan de hand was. "Een spelletje lijkt wel leuk." zei ze zo vriendelijk mogelijk. Het was wel jammer dat Caitlin er dan bijzat, maar veel kon ze er niet aan doen. Het arme meisje verdiende het ook niet echt om zo uitgekafferd te worden door Saph. Gosh, Saph, doe normaal, word nu niet zo'n softie! Saphire keek even naar Faye, en naar Cedrick. "Welk spelletje?" vroeg ze toen.

Cedrick stond op. Eerlijk gezegd wilde hij alleen een spelletje met Saph en Faye spelen, maar dat kon dus niet. En om nou Caitlin weg te jagen was ook zo wat.. Dus ging hij zelf maar weg. Met een paar bloemen in zijn handen keek hij naar de bloemen die voor hem lagen, nog in de grond. "Ik ga dames, jullie kunnen me vinden om mijn kamer" zei Cedrick met een glimlach en liep weg. Woesh, zo gewoon weg.

Saphire fronstte haar wenkbrauw. Was dat het spelletje? Eerst voorstellen om een spelletje te doen en dan zomaar weglopen, als iedereen had ingestemd? Of was het een hint om hem te volgen, en ergens anders het spelletje te doen? Saphire zette haar nagels in de schors en klom naar beneden. "Ik ga ook maar eens. Kom je mee, Faye?" vroeg ze met een knipoog.

Faye knikte. 'Is goed,' zei ze, en ze stond op. 'Doei Caitlin,' zei ze met een schijnheilig glimlachje en ze liep ook weg.

(HAHAHAHA oke dit vind ik echt zielig hahahhahaahaha)

(noujaaa hahaha caitlin, niks persoonlijks eh :d)

Caitlin keek verbaasd toe hoe iedereen een voor een wegging. Uiteindelijk was ze helemaal alleen in het veld. Ze werd meteen een stuk vrolijker en besloot om wat mooie bloemen te gaan zoeken. Ze zocht geen alledaagse bloemen, maar wel die je ook in andere landen kon vinden. Terwijl ze zocht zong ze een liedje dat ze vroeger altijd met haar moeder zong. Uiteindelijk vond ze een paar mooie lelies die nog in de knop zaten, een paar White California Poppy's en grote witte Dahlia. ze keek tevreden naar naar het boeket en liep terug naar de school.