De kennismaking.

'Je hoeft geen sorry te zeggen hoor, bijna iedereen vraagt het me. Ik kan er wel tegen.' Cosette glimlachte vriendelijk. 'Ik ben Cosette.' Ze glimlachte nogmaals. Ze vond het leuk dat er eindelijk iemand tegen haar praatte. Natuurlijk, er praatte wel vaker mensen tegen haar, maar toch, het was toch leuk.

Nyckolas knikte. "Ach ach, alsof jij niet precies hetzelfde wilt doen," zei hij. "Je zou het ook alleen maar leuk vinden." Nathaniel was ook een grote sadist, misschien dat ook wel de reden waardoor ze het zo goed konden vinden. Daarna knikte hij weer. "Ik ga mijn kamer ook inspecteren, kijken welk slachtoffer ik dit jaar heb." Hij duwde zich ongegeneerd door de menigte en belandde zo bij de uitgang.

"Oké" zei Cedrick en voelde zich beter. "Ceyene dus" zei hij glimlachend en knikte wat met zijn hoofd als begroeting. Hij was nou eenmaal niet het soort dat altijd handen schudde, dat vond hij maar.. raar? "Ja" zei Cedrick blozend. Als ze me maar geen dork vind dacht hij.

Emme keek Marylin nors na. Ze was heus nog niet klaar met dat stuk venijn! Emme streek haar gezicht weer tot neutraal en keek de grote zaal eens goed rond. Misschien kon ze alvast even kennis maken met enkele nieuwe leerlingen? Haar blik viel op een schepsel dat redelijk veel weg had van een dwergje. Oh en met snoezig roze haar! Perfect. Ze liep op het kleine meisje af en tikte twee keer op haar rug. "Bonjour! Ik ben Emmeline. Wie ben jij?" Alweer dat toontje van het welkomscomité.

"Leuk je te leren kenne, Cosette. Ik denk dat ik maar eens mijn kamer ga opzoeken. Ik zie je nog wel eens in de gangen." Net toen Bo wegliep, kwam Emmeline op Cosette af. Bo fronste meteen. Hij wist dat Emme nooit zomaar liefjes deed en vroeg zich af wat ze van Cosette wilde. Maar het was ook wel duidelijk dat ze Cosette als haar perfecte slachtoffer zou zien. Ze zag er geoon lief uit en dat kon Emme niet hebben. Bo wist het wel, maar hij besloot zich er nog maar niet in te mengen. Cosette had toch net nog gezegd dat ze het wel aan kon?

Cyene glimlachte ook even. Ze vond het wel grappig om weer een nieuw iemand te hebben leren kennen, ook al was ze niet van het afstappen op allerlei personen. Ze knikte ook even voor de beleefdheid en was blij dat dit niet zo'n idioot was dat hij haar gelijk 3 kussen op haar wang zou gaan geven, wat ze al wel eens meegemaakt had. "Ik denk dat ik zo maar mijn spullen ga dumpen in mijn kamer" zei ze omdat ze niet wist wat ze hier nog te zoeken had.

Het leuke van toekijken was dat je altijd een overzicht hebt. Er verscheen een half lachje op Airic's gezicht en ze zag enkelen de zaal verlaten dus op een non-individuele wijze volgde ze het teken om te vertrekken naar hun onderkomen voor de rest van het jaar. Ze was niet aangesproken en had ook niet veel mensen gezien met wie ze het zou kunnen vinden.
Goeie start, dacht ze, niet eens zo sarcastisch.

Cosette knikte. 'Ook leuk om jou te leren kennen.' Net toen hij wegliep voelde ze twee tikjes op haar rug. Verbaasd draaide ze zich om. Voor haar neus stond een blond meisje. Bonjour, zei ze. Dus ze kwam ook uit Frankrijk? Wat leuk. Ze stelde zich voor als Emmeline. Best een mooie naam, vond Cosette. 'Hoi, ik ben Cosette.' Ze glimlachte vriendelijk.

Cedrick keek het meisje nog eens goed aan en knikte. "Ja, ehm goed idee. Ga ik ook maar doen denk ik" zei hij twijfelend. "Ciao" zei hij en draaide zich om en liep weg tussen de menigte, om zijn kamer te zoeken in dit doolhof.

"Wat enig!" Stootte Emme overdreven uit. Natuurlijk was dat niet enig. Cosette? Dat klonk veel te schattig om werkelijk te zijn. "Jij bent nieuw, is het niet?" Emme wist natuurlijk niet dat Bo dat net ook al had gedacht. Ze kon zich gewoon niet inbeelden dat zo'n schattig meisje haar niet eerder was opgevallen. Het gespuis.

Sage zuchtte en ergerde zich aan de luide mensen om haar heen. Kon iedereen niet gewoon op een normale toon praten? Of gewoon wachten tot ze in een minder echo-gevoelige ruimte waren? Elk jaar begingen de luid-praters gewoon weer dezelfde fout. Het eerste jaar was ze behoorlijk geschrokken van het geluid. Wat leek het toch kort geleden, dat laatste jaar. De dagen leken veel korter hier op school. Wat natuurlijk technisch gezien niet mogelijk is, dacht Sage snel.

Cosette zuchtte. Twee keer achter elkaar dezelfde vraag. Ookal kon ze er tegen, het was toch niet leuk om constant hetzelfde gevraagd te krijgen. Ze schudde haar hoofd. 'Nee,' zei ze zo vriendelijk mogelijk, om de lichte irritatie in haar stem te verbergen. Iets waar ze zo lang op geoefend had. 'Ik ben hier al twee jaar.'

Emme klakte met haar tong en keek het meisje ongelovig aan. "Nouja, je kan het me moeilijk kwalijk nemen met zo'n lengte," Mopperde ze terwijl ze met haar handje wapperde. Het was toch niet haar schuld dat iedereen over miss. Cutiepie heen keek. Meteen werd het verschil tussen Emme en Bo ook duidelijk.

Cosette keek Emme verbaasd aan. 'Ik neem het je toch ook niet kwalijk? Ik weet zelf ook best dat ik niet al te groot ben..' Ze merkte dat dit meisje een stuk minder aardig tegen haar deed dan Bo, en ze had ook niet echt zo veel zin meer om met haar te praten. 'Maarja, ik ga maar eens naar mijn kamer. Dus, doei.' Na dit gezegd te hebben draaide Cosette zich om en liep ze de zaal uit.

"Doei" zei Cyene nog voordat Cedrick verdween in de menigte. Ze had geen zin om weer door de mensen heen te moeten lopen en zag dat ze via de zijkant ook wel weg kon komen, omdat daar niet veel mensen waren. Ze liep richting de hallen.

Natuurlijk neem je het mij niet kwalijk, had Emme nog willen antwoorden. Maar het meisje was sneller weg dan ze verwacht had. Oei oei, had haar vriendelijkheid dan zo'n invloed op het liefje? Emme grinnikte tegen zichzelf. De zaal liep langzaam leeg. Iedereen wilde graag zijn of haar kamer zien en natuurlijk de kamergenoten. Emme vond dat geen slecht idee en verdween ook maar eens naar boven.

Caith kwam wat aan de late kant binnen gelopen, met nog steeds zijn eeuwige grijns. Hij was niet gelovig. Geloofde niet in krachten en spreuken. Maar hij vond het allemaal wel grappig en speelde het spelletje wel gezellig mee. Niet wetende dat er hier mensen waren die het zo waar serieus namen, want tijd om daar over na te denken had hij niet. Ten eerste was hij veel te druk met na denken wat hij mee moest nemen, aangezien hij al na tien minuten klaar was en niets meer kon verzinnen om mee te nemen. Daarbij had hij geen idee hoe lang hij in deze tent zou blijven.
Caith keek de zaal rond die te groot was om alles in een keer te zien. Veel tijd besteedde hij er niet aan. Een zaal was een zaal in zijn ogen, over versiering en ruimte er ook was.