De muziekkamer

Cyene hoorde de stemmen tegen elkaar praten alsof ze elkaar steeds probeerden te overtreffen. Of die twee mochten elkaar echt niet of ze deden alsof ze elkaar niet mochten en probeerden het de een zuur te maken dacht ze. Ze floot het lied af en legde de blokfluit op de tafel voor zich. Ze wilde iets uitdagenders spelen dan de liedjes die ze kende en uit haar hoofd wist. Met haar toverstokje liet ze een paar muziekbladen omhoog zweven om ze te kunnen bekijken.

(OKE OKE OKE AGAIN)

Verwaand keek Marylin naar Saphire, die zichzelf blijkbaar heel wat vond nadat ze de snaren had gemaakt. Zonder een enkel woord te zeggen tegen die posers in de muziekkamer liep ze weg en had geen zin meer om het gezicht van Saphire te zien. Ewww?

Kniezend liep Maxxie de muziekkamer in. Allerlei instrumenten riepen om zijn aandacht. Er waren meerdere mensen in gesprek en weer voelde Maxxie zich nogal opgelaten. Toen hij een paadje bladmuziek dat op de grond lag volgde kwam hij direct met zijn ogen bij de piano die gloed nieuw leek. "Wow.." mompelde hij.

Cyene gooide de muziekbladen die ze maar niks vond op de grond en keek kritisch naar de rest. Was dit leuk, was dat leuk? vroeg ze zich steeds af. Ze had geen idee, want ze kende de meeste liedjes niet. Ze keek meer naar het aantal noten en de oploop er van. Ze viste een willekeurig blad uit de stapel en begon het te spelen. Ze had werkelijk geen idee welk lied ze speelde.

Saphire besteedde geen aandacht meer aan Marylin, die weer kinderachtig deed door zomaar op een arrogante manier weg te lopen. Plots hoorde ze een kleine 'wow' achter zich. Ze draaide zich om, en zag een roodharige jongen achter zich, die verbaasd naar de piano keek. "Mooi, hé?" vroeg ze met een lichte glimlach.

NEW

Met een vrolijk gevoel liep Faye naar de muziekkamer. Waarom ze zo vrolijk was wist ze zelf ook niet. Eenmaal binnen greep ze direct een van de gitaren. Voor ze begon te spelen testte ze of hij wel goed gestemd was, wat hij gelukkig was. Faye glimlachte, en begon te spelen. Tijdens het spelen vulde het geluid van haar stem het lied aan.

Verward liep Cedrick de muziekkamer binnen zonder Faye ook maar te begroeten. Emme.. Ze had zijn hart gebroken. In miljoenen stukjes. En niemand anders kon het lijmen. Of helen. Geen spreuken konden hem beter laten voelen. Hij moest gewoon piano spelen. Nadat Faye stopte met gitaar spelen, wat trouwens niet hoefde als hij in een goede bui was aangezien het echt heel erg mooi was, ging Cedrick staan achter de piano. Maar eerst keek hij Faye aan. "Zou ik misschien.. alleen mogen zijn?" vroeg hij voorzichtig. Zij kon het niet helpen dat hij zo'n rot humeur had.

((Ik zit nog op de piano eh Cedje))

(O, ik dacht new, dus dat Faye alleen was haha)

Faye keek Cedrick vragen aan. Hij zag er erg droevig uit. Was er dan toch iets gebeurt met dan meisje? Ze dacht aan he tmeisje dat ze met Ced had zien weglopen uit de lounge. 'Wat is er gebeurt, Ced?' vroeg ze op en zorgzame toon. Ze wou niet dat hij gekwetst was. Ze hield van hem, niet op een 'ik hou van je'-manier, maar als een broer. Ze wou niet dat iemand hem ook maar iets aan deed.

"Niets" loog hij. "Zou.. je het erg vinden als ik wat speelde op de piano?" vroeg hij voorzichtig. Faye was dan de eerste die wist dat hij daarop kon spelen. Hij keek haar even droevig aan maar zijn gezicht veranderde door een geforceerde lach. "Er is niets" zei hij nog een keer - gelogen.

Cedrick schreef:

(O, ik dacht new, dus dat Faye alleen was haha)

((Ja maar Fayetje mag niet beslissen of ze alleen is of niet eh, cedje. Dus niet! ))

Faye keek Cedrick vragen aan. 'Er is wel iets, ik zie het aan je. Maar als jij er liever niet over praat, oké.' Ze glimlachte en keek toen van de piano naar Ced. 'Dat moet je trouwens niet aan mij vragen,' zei ze met een klein lachje. 'Zolang ik maar mag luisteren.'

(Nya dan is dit maar even een andere keer en dan speel je later verder!! )

"Sorry" zei Cedrick teleurgesteld. Hij kon niet eens aan Faye vertellen wat er was. Hij was echt mislukt zeg. "Dankjewel" zei hij met een kleine glimlach. Hij stond voor de piano en begon te spelen. Een liedje. Met veel betekenis. Voor Emme, ookal kon ze het niet horen. Emme.. Emme. Met een zucht keek hij naar de toetsen waar zijn vingers over gleden. Het was echt.. moeilijk.





(Christina Aguilera - You lost me. Oke dat lied is gewoon awesome <3)

Faye staarde naar Cedrick. Ze had nooit verwacht dat hij zo goed piano kon spelen. Luisterend naar het liedje dacht ze na. Aan het lied te horen was er echt wat met hem. Ze slikte. Dat wou ze niet. Ze wou dat hij vrolijk en blij was. Niet verdrietig.

"Lost.. me" mompelde Cedrick onverstaanbaar. 'You lost me', zo heette het liedje. He lost Emme. "And we had magic.. And this is tragic" zei hij zacht in zichzelf. Een traan gleed over zijn wang, die zo - woooesh - op een toets gleed. Zielig met een vinger veegde Cedrick die weg. "I feel like our worlds have been infected" zei hij weer zacht in zichzelf. Hij haatte zichzelf, en wat nog erger was was dat Emme hem niet wilde. Urgh. Dit meisje had hem in haar greep. Hij was obsessed met die prachtige ogen, haar goude blonde lokken en haar pretty face. Hij sloeg zijn hand tegen zijn gezicht.

Faye beet op haar lip toen ze Cedrick zo zag zitten. Ze kon er niet tegen. 'Ced?' vroeg ze twijfelend. Ze keek naar hem, met een blik vol medelijden, en sloeg haar arm om hem heen. 'Het komt wel goed,' fluisterde ze hem toe.