De aula

Emme grinnikte. "Ik ben Emme." Ze glimlachte weer vriendelijk. Toen keek ze een beetje rond en merkte twee meisjes op die een kleine jongen aan het pesten waren. Emme zuchtte. Wat ontzettend grappig zag dat eruit!

Asiah keek naar de meisjes die een jongen aan het pesten waren. "Wacht eens even, dat is Liam." zei Asiah zacht. Asiah stond op, kalm lijkend, maar van binnen kookte ze van woede. Ze stond recht voor de meisjes. Allebei een stuk kleiner dan haar. "Leuk hé, zo'n jongetje pesten?" Als blikken konden doden..

Emme trok verbaasd een wenkbrauw op. Ja so? Het bleef grappig! Maar Asiah dacht daar blijkbaar anders over. Hm, misschien was het wel haar broertje of zo. Ze besloot even te blijven kijken.

Faye trok haar wenkbrauw op en keek naar het grote meisje dat ineens voor haar stond. 'En jij bent?' vroeg ze verontwaardigd.

Cyene keek op van de verschijning die opeens bij hun stond. Jees, wat een lang meisje was dat zeg. Ze keek haar even met een opgetrokken wenkbrauw aan en negeerde haar o zo vriendelijke blik. "Problemen mee?" vroeg ze aan haar. Ze bleef zich maar verbazen over hoe lang ze was, zij vond dat zij al redelijk lang was, maar ze had het dus mis.

Ook Cedrick zag nu dat Cyene - waarvan hij dat nooit heeft gedacht - en die troela van de kelder een jongen aan het pesten waren. LAME ASSES? Hallo dat is echt niet aardig hoor. Ookal zou hij hier normaal om lachen, heel hard, vond hij het wel zielig. Het was ook een eerstejaars - net zoals hij! - die alleen een stuk jonger leek. Het was zielig om toe te kijken!

"Je had ruim de keuze, mensen genoeg die hier rondlopen en erom vragen om gepest te worden, maar helaas maakte jij de verkeerde keuze toen je koos voor mijn broertje," zei Asiah.

Emme begon het wel interessant te vinden en besloot erbij te gaan staan. Ze had er niks mee te maken, maar dat boeide haar niet. Ze wilde het vanop de eerste rij meemaken.

Cyene trok een wenkbrauw op. Ze begreep de reactie van het meisje overigens wel, maar dat zou ze niet zeggen. Ze zou precies hetzelfde voor haar zusje hebben gedaan. Ze keek naar Asiah. "Juist. En hoe hadden we nou kunnen weten dat dat jou broertje was?" vroeg ze een beetje geïrriteerd maar vriendelijk tegelijk.

Cedrick kon het niet laten om er iets over te zeggen dus liep naar de vier meiden, en het jongetje die daar zat. Eenmaal aangekomen trok hij zijn mond toch maar niet over - hij had zich bedacht. It wasn't his business, maar alsnog vond hij het lame. "Is er een probleem?" vroeg hij arrogant aan alle vier, alsof hun een moeilijke wiskunde som niet begrepen. Hij was nooit zo'n bemoeial, maar soms is het gewoon nodig om je ermee te bemoeien.

Asiah grijnsde. "Helaas kon je dat niet weten, want ik weet zeker dat je een ander slachtoffer had gekozen als je het wel had geweten," Ineens kwam er een stem tussendoor. Rustig, maar zwaar geïrriteerd draaide Asiah even haar hoofd. "Dat is er inderdaad, en als jij er niet ook een wilt, is het beter om nu je mond te houden met je bijdehante toontje,"

Emme hield een hand voor haar mond en giechele in haar vuistje. Dit was ontzettend grappig. Ze keek even naar Cedrick en glunderde.

Met opgetrokken wenkbrauwen keek de lange meid aan. "Eh chill maar hoor?" zei hij verdedigend. Hij keek Cyene boos aan. "Waarom deed je zo lullig tegen die jongen, hij had je toch niks gedaan - of wel soms?" zei Cedrick op een geírriteerde toon. Nu pas schoot het hem te binnen dat hij het jongetje buiten het gebouw al een keer had zien staan, en een woordje mee uitwisselde. Het gezicht van de jongen was niet meer zoals die was toen Cedrick hem leerde kennen. Om nu te gaan vragen hoe het ging vond ie ook zo dorkie, dus knikte naar het jochie.

Cyene kon er niet tegen als iedereen door elkaar heen geen praten. Dit zorgde ervoor dat ze niet wist naar wie ze moest kijken en de helft niet eens verstond. Ze had de neiging om haar oren af te dekken en stilletjes weg te lopen om het gekibbel te negeren. Maar ze bleef staan. "Uhu" zei ze tegen Asiah. Haar lengte maakte een behoorlijke indruk op haar. Cyene draaide zich om naar Cedrick. "Waarom bemoei jij je met andermans zaken?" zei ze op neutrale toon.

Emme gniffelde alweer. Ze vond het echt leuk hier! Ze draaide zich ook naar Cedrickje toe. "Ja, waarom bemoei jij je ermee?" Zei ze op lieve toon. Het grappige was natuurlijk dat ze dat zelf net zo goed deed.

"Waarom ik me ermee bemoei?" vroeg hij op een ongelovige manier. Wist ze zelf niet dat ze fout zat? Oké het zou grappig zijn geweest blijkbaar maar hij vond het niet tof als er iemand uit zijn omgeving - ookal was het niet zijn directe omgeving - iets werd aangedaan. "Ik weet toevallig dat die knul een goed hart heeft, dus dat jíj geen enkele reden hebt om hem zo bang te maken" zei hij betweterig. Moest hij het straks nog gaan spellen ofzo? En dan ook nog dat ze bij hem op kamers zat. Hel leek een toffe chick, maar dat beeld was nu al weer veranderd in een zielige meeloperd. Cedrick keek geërgerd naar Emme, die nu voor een paar tellen even beter niets kon zeggen. "Emme" zei hij met een gefronst gezicht zodat ze wel moest weten dat ze stil moest zijn.

Asiah negeerde hetgeen even wat om haar heen gebeurde, ze richtte zich nu alleen op het meisje tegenover haar. Ze deed een stap dichterbij en gaf haar een klein, maar dreigend duwtje. "Je mag je gelukkig prijzen met het feit dat ik vandaag in een goede bui ben, en als je verstandig bent, draai je je nu om en ga je weg, want die bui kan ook héél snel omslaan,"

"Whatevs." mompelde Cedrick en liep naar de oude plek van Asiah en Emme - waarvan hij niet wist dat zij daar eerst zaten - en ging op het bankje zitten. Hij had geen zin om mee te doen met die kinderachtige dramaqueens. Bovendien kon hij het hier ook allemaal prima zien, zónder dat hij erbij stond of 'zich ermee bemoeide'. Slimme zet Ced!!

Cyene keek Emme geïrriteerd aan. Ze hield niet van sensatiezoekers die het leuk vonden om ook zich met de situatie te bemoeien. Ze keek naar Cedrick. Natuurlijk wist ze dat hij een erg goede knul was met een goed hart en dat hij het op nam voor zo'n jochie, maar ze vond het gewoon vreselijk irritant hoe hij hier haar de weg stond te wijzen alsof ze niet goed bij haar hoofd was. Ze keek hem even aan en voelde toen het kleine dreigende duwtje van Asiah, wat haar alleen nog maar bozer maakte. Ze had zin om haar te slaan en haar haren eruit te trekken maar wist dat ze haar woede eens moest te leren beheersen. Daarom telde ze in haar hoofd tot drie, haalde even adem en zei toen met opeengeklemde kaken :
"Hij is heus niet gewond ofzo, en hij kan vast wel tegen een stootje"

--
@ above ; hee , dat rijmt x)

Emme werd even met stomheid geslagen. Cedrick was een... GOEIE?! Ze zette grote ogen op en slikte. Dit was foute boel. Ze voelde haar hele lijf zich vullen met teleurstelling. Hoe kon dit? Toen hij wegliep, kon ze zichzelf niet bedwingen om achter hem aan te lopen. "Jij!" Ze wees hem met een dreigend vingertje aan. "Je... Je bent een goeie?!" Sistte ze. Ze moest niet hebben dat iemand dit gesprek zou afluisteren.

Verschrokken keek Cedrick naar Emme. "Goede? Eh?" vroeg hij aan haar. Hij keek haar aan alsof ze net vertelde dat ze een aliën ofzo had gezien. Goede? Was zij slecht dan? Waar had ze het over!? Hij begreep er niks van. Goed? Hij was hardstikke bad ass man!?

Asiah schudde haar hoofd. "Je moet beter leren luisteren. Ik zei dat mijn bui heel snel om kan slaan, en het feit dat hij wel tegen een stootje kan, geeft jou niet het recht om dit met mijn broertje te doen. Laat eens zien dat je een beetje lef hebt, neem het op tegen iemand die op jou neerkijkt, in plaats van een jongetje wat 5 jaar jonger is en tegen je buik aankijkt,"

Emme had het gevoel dat de hele wereld gek was geworden en zij nog de enige normale was. Of net andersom. Ze had nu geen geduld om het uit te leggen. Ze voelde zich zo verraden. "Ik dacht dat je... Anders was." Mompelde ze opeens met een écht zielig stemmetje.

Faye stond er maar verveeld bij. Met een half oor luisterde ze naar de ruzie tussen Cyene en het lange meisje. Ze keek naar het jongetje. Hij was dus haar broertje? Wat raar. Zij was zo enorm, en hij was mini? Ze keek naar het lange meisje. Met haar zou ze liever geen ruzie hebben. Arme Cyene. Om te voorkomen dat zijzelf ook in de problemen kwam - wat dat betrefte was Faye een grote lafaard - knielde ze bij het kleine kindje neer. 'Hey, het spijt me, okay?'

Cyene keek nu naar Asiah. "Het zal niet meer gebeuren" zei ze vriendelijk en beheerst maar met een beetje een chagrijnig trekje op haar gezicht. Anders zou dit leiden tot een eindeloze discussie met heel veel gekibbel en misschien wel tot zo'n bitchfight waarbij meisjes de haren van elkaar uittrokken en dat vond ze een geheel sneu en deprimerend idee.