De kamer van Seraph en Faye.

En van de grote kamers, gelukkig maar. De inrichting is echter standaard. Twee tweepersoonsbedden, allebei naar een kant geschoven, met naast elk bed een nachtkastje. Twee grote kledingkasten, ook elk naar een kant van de kamer geschoven. De muren zijn wit, net als de vloer. In het midden van de kamer licht een saaie, lichtgrijze mat. Ook is er nog een kleine badkamer, met enkel een douche, toilet, wasbak en spiegel.

-

Faye liep door de gang, op zoek naar haar kamer. Waarom hadden ze elk jaar een andere kamer? Waarom konden ze niet gewoon iedereen het begin van het jaar een kamer toewijzen, en that's it. En dan ook nog die kamergenoten. Het was áltijd zo dat goed en slecht op een kamer zaten. Zagen ze echt niet in dat dat geen goed idee was? Nieuwsgierig met wie ze nu weer zat opgescheept opende Faye de deur naar haar kamer, maar er was nog niemand. 'Beter. Kan ik het bed kiezen dat ik wil,' zei ze tegen zichzelf. Niet dat er veel bijzonders te kiezen was. De bedden waarom allebei even saai. Faye haalde haar schouders op en liep naar het bed aan de rechterkant van de kamer. Ze gooide haar tas op het bed en ging zitten.

Seraph liep de kamer binnen die - volgens het papier dat ze in haar handen hield - haar nieuwe kamer was. Toen ze de deur opende merkte ze meteen op dat ze dit jaar een van de grotere kamers had getroffen. Toen Seraph goed en wel binnen was, en haar koffer op de grond had gezet keek ze even naar het andere meisje in de kamer. Dat moest Faye, haar kamergenoot wel zijn. Hoewel er in een kamer standaard goed met kwaad gemengd werd, wist je toch nooit zeker of er misschien een foutje was gemaakt. Twijfelend stak Seraph haar hand uit. 'Hoi, ik ben Seraph.'

Faye keek op toen haar kamergenoot binnenkwam. Ze bekeek eerst het meisje van top tot teen, en pakte toen de hand van Seraph aan. 'Faye,' zei ze, en ze liet haar hand weer los. Ze glimlachte even, in een poging om vriendelijk te doen, en begon toen haar spullen uit te pakken.

Seraph gaf nog een knikje, en keek toen ook naar haar koffer. Ze zuchtte. Als er iets was waar ze een hekel aan had, dan was het wel een koffer uitpakken. Vooral als die koffer volgestopt was om een heel jaar mee te overleven. Met tegenzin begon ze haar kleren in stapeltjes op haar bed te leggen.

Faye keek naar haar koffer. Waarom deed ze dit met de hand? Ze pakte haar toverstok, en met een beweging ervan pakte haar tas zichzelf uit. Faye glimlachte tevreden. Veel handiger.

Seraph hoorde achter haar dat Faye haar tas met een spreuk uitpakte. Even overwoog ze om dit ook te doen, maar ze besloot maar met de hand verder te gaan om geen indruk te wekken dat ze Faye nadeed en zoiets niet zelf had kunnen verzinnen. Toen ze uiteindelijk klaar was liep ze richting de deur, zei nog een afscheidswoordje en liep toen de kamer uit.

'Ook doei,' zei Faye, net te laat, maar ze vond het alsnog nodig om het te zeggen. Ze keek even door de kamer. Het was hier zo saai. De kamers waren altijd saai. Misschien kon ze het een beetje opleuken. Nee. Dat deed ze niet. Leuk was niet haar ding. Opslechten dan? Opslechten? Was dat wel een woord. Vanaf nu wel dus. Met een kleine grijns op haar gezicht liep Faye de gang op. Misschien kon ze even iemands kamer gaan verstoren. Ze verveelde zich namelijk dood.

NEW

Faye gooide de deur van de kamer open en liep met grote passen naar binnen. Zonder de deur achter zich dicht te doen liep ze naar de badkamer. Ze wou douchen. Vreselijk graag. Ze voelde zich vies. Waarom wist ze niet, het was gewoon zo. Ze deed de badkamerdeur op slot en begon zich uit te kleden. Als laatste haalde ze het gele lint uit haar haren. Ze zette de douche aan en stapte onder de warme straal van het water.

Faye stapte onder de douche vandaan en wikkelde een handoek om haar lichaam. Ze greep haar vuile kleren bij elkaar en gooide ze in de wasmand. Verbaasd keek ze naar haar spijkerbroek. Uit de rechterzak kwam een raar geluid, dat leek op het verfrommelen van papier. Snel haalde ze het eruit. Oh ja! Het was die schets van die jongen, die zijn naam niet wou zeggen. Faye glimlachte bij de gedachten aan hem. Ze liep de badkamer uit en zag de deur van de kamer open staan. Snel liep ze erop af en sloot ze hem. Ze wandelde naar haar kast toe en trok er een paar schone kleren uit, die ze aan deed. Met een zwaai van haar toverstok was haar haar weer droog, en zat het in model. De schets legde ze onder haar kussen. Ze glimlachte tevreden en liep de kamer weer uit.