De kamer van Cyene en Cedrick

Cedrick sloeg een hand voor zijn mond. "Ik hou mijn mondje" zei hij verstaanbaar, maar raar omdat zijn hand nog voor zijn mond had. Nee, dat mocht ze absoluut niet doen. Dan wist hij dus echt níets meer, wie zijn ouders waren.. Zijn verleden.. Gewoon niks? Iedereen zou hem van alles wijs kunnen maken en en.. Cedrick stopte met denken. Het was niet gebeurd, dus hij moest ook niet zo zanikken. "Emme ik zeg niks oké?" zei hij serieus. Hij was ook serieus nu. Stiekem was hij nu wel een beetje bang voor haar, mede omdat zij al zo ervaren was.

Emme glimlachte tevreden en trok haar stok weer terug. Opeens leek het weer alsof ze altijd al lieve, schattige Emme was geweest en hem helemaal niet bedreigd had. Ze stopte haar toverstok weer weg en keek de kamer nog eens rond. "Waar is je kamergenote eigenlijk? Je bent precies nogal eenzaam," Merkte ze op met meelevende oogjes. Die niet echt waren natuurlijk. Wat kon het haar schelen als hij geen vriendjes was met zijn kamergenote?

"Ik heb jou toch? Zo eenzaam ben ik niet hoor.." zei Cedrick tevreden en ging op zijn bed zitten, waar Emme voor stond. "Cyene, ik weet niet waar ze is. Boeit me op het moment ook niet zo veel" zei hij betweterig. Duhuh, hij had Emme voorzich staan, het meisje waar hij best wel een soort van crush op had. En dan nog denken aan Cyene, plus die actie van de aula? No way. "Heb jij zo'n leuke kamergenoot dan?" vroeg Cedrick, in de hoop dat het geen jongen was in elk geval!

Emme grinnikte. Was dat wel zo? Hád hij haar wel? Zij vond toch van niet. "Ja, heel erg leuk." Emme ging weer aan het glunderen, maar zij er verder niets over.

Cedrick perste zijn lippen op elkaar. Niet bepaald het antwoord dat hij verwachtte? "Een jongen of een meisje?" vroeg hij met een scheef hoofd. Normaal deed hij dit nooit, maar nu móést hij het gewoon weten! Wat had hij nou aan 'ja heel erg leuk'? Niet veel nee? Hij vond het bijna gemeen dat Emme zo geniepig deed. Alhoewel dit haar een stuk interessanter maakte.

Emme fronste. Waarom vroeg hij dat nou weer? Ze vond het maar raar dat hij dat wilde weten. Ze besloot de vraag te negeren en hem een beetje te irriteren. Sowieso leek Airic's naam ook wel voor een jongen geschikt, dus kon ze hem daarmee wel een beetje jennen. "Airic is nieuw op school en ik heb al moeten uitleggen hoe het hier precies werkt. Ik had liever iemand gehad die niet zo groen was, maarja. Je kiest het niet he. Ik ben wel tevreden hoor. Zeer tevreden."

Moeilijk keek Cedrick Emme aan. Waarom zei ze het niet gewoon en deed ze niet zo koppig? Cedrick besloot het maar te vergeten en knikte wat. "Aha, nouja ehm.. leuk?" zei hij met een gokkende toon. Jammer dat zij al wist dat hij een kamergenote had. Hij krabte even op zijn hoofd en keek haar daarna weer aan. Waarom speelde ze zo veel spelletjes? Hij zei maar niet dat hij zelf ook nogal nieuw was. Boeiend, hoefde ze niet te weten. "Ben jij hier al zo vaak geweest dan? Ik heb je nog nooit gezien.." blufte hij. Hahah, dat zou haar terug pakken, Miss. Populair!

Emme trok een kop van 'are you kidding me?'. Ze snoof even en ging toen weer aan het glimlachen. "Jij bent ook nieuw, is het niet?" Het was een gokje, maar Emme was vrij zeker van zichzelf.

Shit, daar had ze hem! "Waarom zou je dat willen weten of ik hier nieuw ben?" zei hij onverschillig. Misschien knapte ze daar wel heel erg op af. Nouja, he couldn't change a thing. Hij liet zich vallen en lag weer op zijn bed. Hij keek naar het plafon en in zijn gedachte was hij bijna vergeten dat Emme er was. Snel kwam zijn hoofd wat hoger en keek naar Emme die daar nog steeds stond.

Emme grinnikte luchtig. "Ach, het gaat er niet om of ik het wilde weten. Ik weet het nu toch al." Zei ze, ervan uitgaande dat Cedrick dus echt nieuw was. Anders had hij toch wel meteen gezegd van niet, toch? Ze stapte naar het bed toe en streek even met haar slanke vingers over zijn arm. "Ik vind het niet erg hoor. Ik vind nieuwelingen vaak erg leuk." Ze glimlachte weer, al was het deze keer zo zoet dat het bijna eng werd.

"Pfffft" kwam er uit Cedrick's mond. Waarom kon hij het nooit zo verdraaien dat het leek alsof het niet zo was? Hij faalde daar zo hard in hé. Haar vingers voelde aan als zijde, heerlijk zacht. Hij genoot echt van die aanraking - wat nogal strange was om te zeggen. "Ohja? Nouja dan geef ik maar toe dat ik nieuw ben" zei hij glimlachend. Dit keer keek hij haar niet aan, maar keek naar haar lange dunne mooie vingers. Cedrick had nooit gedacht dat hij dit zou kunnen zeggen over .. vingers?

Toen hij dat gezegd had, trok Emme haar vingers weer terug. Ze wilde het ook niet té gezellig maken voor hem. "Ik wist het," Zei ze nog een keer. Ook al had hij al door dat ze het wist. Emme draaide zich om en stapte sierlijk naar het raam toe. Het stond nog steeds open van toen hij het open had gezet toen Emme in slaap was gevallen. De wind kwam erdoor naar binnen en liet Emme's haar dansen om haar schouders.

Een teleurgestelde blik kwam te voorschijn toen Emme haar vingers terug trok. Het leek net alsof zij zijn geheugen kon lezen en dan álles andersom deed!? "Ik wist wel dat je het wist" zei hij plagerig. "Heb je het warm?" vroeg Cedrick nadat Emme voor het raam ging staan. Niet dat hij een één of ander plannetje had om het kouder voor haar te laten worden, daar moest ze zelf maar voor zorgen. Cedrick had het stiekem wel warm, maarja dat krijg je met een meisje zoals Emme.

"Nee. Ik kijk naar buiten." Antwoordde Emme kil. Net alsof ze tegen een vervelend kind praatte dat teveel vragen stelde. Waarom zou ze het warm hebben? Ze kleedde zich altijd prima afgestemd op de weersomstandigheden. Ze had het vrijwel nooit te warm of te koud.

"Oh .. ehm oke" zei hij ongemakkelijk. Waarom deed ze nou zo bot opeens? Hij had er echt geen zin meer in om eerlijk te zijn. Misschien wilde ze wel alleen zijn ofzo? Maar waarom zei ze dat dan niet? Vragen of er iets was was overbodig, dan zou er vast zo'n engelen lach komen en het antwoord 'Niks hoor!'. Koppig zette hij nog een aantal andere gedachtes op een rij. Hij stond op en keek naar Emme. "Sorry, ik bedenk me net dat ik nog iets te doen heb" zei hij plots. Hij kon zijn tijd beter besteden aan iets anders, in plaats van die kinderachtige spelletjes.

Emme draaide zich ruw om en keek hem fronsend aan. "Wat dan?" Vroeg ze bemoeierig. Waarom wilde hij van haar weglopen? Dat mocht niet! Hij mocht pas weg als zij het zei, duh. "Ik heb liever dat je blijft." Ze zette haar onschuldige gezichtje weer op en hoopte dat het zou werken.

Koppig beet Cedrick op zijn lip. Hij kon heus wel tegen een aantal uitdagingen en spelletjes, maar te veel was te veel. Hij negeerde haar eerste vraag en keek haar volkomen onbegrijpbaar aan. Waarom zijn vrouwen zo moeilijk? "Waarom heb je liever dat ik blijf dan?" vroeg hij bot. Hij had er nu even geen zin meer in en was lichtelijk - heel lichtelijk geïrriteerd. Even bleek hij weer in de greep van haar engelen gezichtje te zijn maar schudde zijn hoofd. He wanted her sooo bad, maar het bleek waarschijnlijk niet wederzijds te zijn.

Emme reageerde nog zieliger en onschuldiger op zijn botte antwoord. "Moet daar dan altijd een reden voor zijn?" Mompelde ze teleurgesteld. Ze stapte weer weg van het raam en ging dichter bij hem stem. Dat vergrootte de zieligheidsfactor vast.

"Je wilt dat ik blijf.. Maar zonder reden? Dat is net als eten terwijl je geen trek hebt" zei Cedrick en krabte op zijn voorhoofd. Hij kreeg een kleinn beetje medelijden, maar dat vast omdat ze deed alsof ze niemand had. "Wat wil je" vroeg hij met een serieuze toon. Hij had geen zin om onnodige dingen te gaan doen en zeggen, maar dit was gewoon abnormaal.

Emme grinnikte speels. "Je kan ook gewoon eten voor de gezelligheid." Zei ze betweterig. Waarom deed hij nou moeilijk en bleef hij niet gewoon?! Emme was niet echt van plan om aan zijn been te gaan hangen en te smeken. Normaal gezien volstond het al gewoon om het te vragen. Tss. Toen hij vroeg wat ze wilde, glunderde Emme alleen maar. Daar moest hij zelf maar achter kom, hm?

Gezelligheid? Het was niet echt gezellig hoor? Verveeld ging hij maar weer op zijn bed zitten. En waarom dat gezicht.. Zo eng!? Nouja niet eng maar het was gewoon niet Emme. Of wel soms? Cedrick vond de andere Emme veel leuker. Maar hij vond haar in het geheel ook leuk. Maar waarom deed ze nu dan zo stom!? Met een treurig gezicht keek hij naar de muur.

Emme glimlachte tevreden. See, ze kreeg altijd haar zin. Ze voelde zich weer helemaal in haar nopjes en ging vrolijk naast hem zitten. Ze schoof met haar rug tegen de muur en wiebelde met haar voeten. Alsof ze een vrolijk kindje was. Hé! Waarom was Cedrick niet vrolijk? Niet leuk. "Wat is er?" Vroeg ze nieuwsgierig.

Cedrick keek met grote ogen naar Emme. Grappig dat ze aan hem vroeg wat er was, alsof hij nu even serieus ging vertellen dat hij een crush op haar had, ookal wist hij dat zij hem waarschijnlijk niet zo leuk vond als hij haar. "Niks hoor" zei hij met een geforceerde glimlach. Dit kon echt nét een Emme actie zijn. Pfft, ze kwam het waarchijnlijk toch nooit te weten hoor.

"Jawel." Antwoordde Emme vrijwel meteen. Ze keek hem een tijdje aan met haar grote, blauwe ogen. Wat ging er om in dat koppie van hem? Ze liep met haar twee vingers over het laken naar zijn hand toe. (Je weet wel, zo'n loop bewegingetje? XD) Toen tikte ze met haar ene vinger op zijn hand. Haar ogen gleden weer naar zijn gezicht en ze wachtte. Hij zou het wel vertellen.

"Niks" zei Cedrick, op dezelfde toon als daarnet. Ugh, waarom kon ze gewoon niet aan nemen dat er niks was? Hij keek naar haar vingers die zijn hand aanraakte. Hij balde zijn hand snel tot een vuist en liet 'm daarna weer rusten, zoals zijn hand daar al lag. Nors keek hij naar de muur voorzich, en zei verder geen enkel woord. He felt pretty bad.