De kamer van Cyene en Cedrick

Emme vond hem een beetje eng doen. Snel trok ze haar hand weer terug en liet hem maar met rust. Nou fijn dan. Hij wilde blijkbaar wel erg graag van haar weg. Was ze dan zo vreselijk? Pfft. Emme had zelf het gevoel dat ze vet lief was geweest.

Opeens was Emme wel heel stil zeg, voor al die praatjes van haar! "Is er wat?" vroeg hij met een lieve glimlach. Niet dat ze waarschijnlijk wat ging zeggen, maar het was wel opvallend dat ze opeens zo deed nadat hij haar een soort van.. negeerde. Zijn mood was alweer omgeslagen en keek Emme opvallend lief aan.

Emme merkte wel op dat hij haar na ging doen. Pffs. Maar zij was niet zo stom om te doen alsof er niks was. Zij durfde het wel te zeggen hoor. "Nee hoor. Ik zei alleen niets omdat ik dacht dat je boos op me was."

LOL Stiekem vond Cedrick het wel grappig. Maar het was best kinderachtig om haar na te doen. "Hoe kan ik nou boos zijn op zo'n mooie dame als jij?" vroeg hij ongelovig, en gleed met zijn vingers in de hare. Misschien vond ze het helemaal niet leuk, daar zou hij dan snel genoeg antwoord op krijgen. Hij zuchtte even en keek naar de grond die hij nog net kon zien. Emme was gewoon te leuk om boos op te zijn toch!?

Emme was éven uit het veld geslagen, maar herstelde zich al snel. Zijn complimentje was lief. En ze had zich niet doodgeërgerd aan hem, dus waarom zou ze het niet even toelaten? "Weet ik niet," Mompelde ze met een wazige blik in haar ogen. "Ik dacht het alleen maar..." Zijn hand was warm en voelde een beetje zweterig, maar oke.

"Je dacht.. wat precies?" vroeg Cedrick nieuwschierig. Nu zal hij het weten ook. Rustig nam hij zijn hand terug die nogal nat in de hare lag en dat is niet zo lekker bedacht hij. Hij keek haar aan en het leek net alsof ze vertrokken was. Haar geest dan. "Je lijkt een beetje afwezig Emme" merkte hij op. Waarom deed ze niet meer zo uitbundig als net?

"Gewoon," Emme haalde haar schouders op en keek naar zijn hand, die opeens weg was. Nou? "Ik dacht dat je boos was omdat je opeens zo nors naar de muur zat te kijken." Ging ze verder. Dat was toch ook zo?

"Nee hoor.." zei Cedrick twijfelend. Nu zijn hand niet meer zo zweette (HAHAH poor Cedrick) pakte hij nu Emme's hele hand. Sufjes bleef hij in haar ogen kijken. "Ik weet niet zo goed wat-eh.. Wat we nu zullen gaan doen" zei hij en slikte daarna. Pfft hij voelde zich echt raar zeg.

Emme keek naar hun verstrengelde handjes en zuchtte zacht. Het voelde zo raar. Ze wist niet eens waarom ze hier zat met hem. Het was echt... Raar? Of hoorde dat gevoel bij de bijwerkingen van een kater? Vast wellll! Alles was in orde. Ze moest gewoon niet meer drinken. Emme keek op naar Cedrick en glimlachte. Het was niet eens een neppe glimlach. Neen, hij was helemaal echt.

Cedrick liet zijn hoofd hangen. Hij wist op dit moment niet echt wat hij moest doen of zeggen, dus deed en zei maar niks. Het was niet dat hij het al bijna had opgegeven, maar hij wist wel bijna zeker dat het waarschijnlijk niets werd tussen die twee. Al hoopt hij het natuurlijk wel, want als ze hem niet leuk of aardig vond was ze niet gebleven. Haar glimlach was zo mooi dat hij nieteens in zijn gedachte kon bedenken hoe mooi die was. Gewoon mooi. En schattig.

Emme voelde haar oogleden weer verzwaren en ze wilde hier liever niet nog eens in slaap vallen. Ze zou er geen gewoonte van willen maken om in andermans bed te slapen. Dat was trouwens ook niet echt hygiënisch, ew? Ze keek opzij naar Cedrick, die er nogal hulpeloos bijzat. "Ik moet gaan," Emme's stem klonk opeens schor. Ew, wat lelijk. Ze kuchte snel even. "Ik zie je nog wel eens, toch?" Ze klonk hoopvol. Toen trok ze haar hand tussen zijn vingers uit en glimlachte weer. Ze boog een beetje aarzelend naar hem toe en keek hem even van onder haar wimpers aan. Hoe moest dit, eh? Snel en uiterst voorzichtig gaf ze een kusje op zijn wang. Dat was toch wel netjes? Toen stond ze op.

Verschrokken keek Cedrick naar Emme. Ze ging dus. Nouja, zou hij ook doen aangezien het niet echt.. 'gezellig' ofzoiets was. "Ja, ja.. Ik hoop het wel" zei hij met een scheve grijns. Hij keek haar een beethe nog verwarrend aan maar glimlachte toen hij een kusje op zijn wang kreeg. Wat een cutiepie was die Emme, ze was echt gewoon: het. Perfect. Hij gleed zacht van zijn bed af en stond op, om naar de deur te lopen die hij netjes open hield voor haar. "Kom maar snel terug" zei hij met een lachje.

Emme grinnikte. Misschien... Misschien niet. Ze wist het nog niet zo goed. Want ze was op dit moment erg moe en helemaal in de war omdat alles zo raar was bij hem. Ze zou er eens een nachtje over slapen. "Dag," Zei ze toen ze door de deur naar buiten stapte.

"Dag Emme" zei Cedrick droog en dromerig. Hij wist heus wel dat ze terug kwam hoor, of was dat kusje op zijn wang dan geacteerd ofzo?

Cyene liep de kamer binnen en keek even naar waar haar tas lag. Ze vond het een beetje benauwd en besloot daarom om de deuren van het balkon open te zetten zodat het een beetje door kon waaien. Ze pakte haar chocolade reep uit haar lade kastje, haar tas met haar pennen en potloden erin en een leeg lijntjes papier. Ze ging naar buiten , bij het balkon en ging op de rand zitten.

Cedrick stormde de kamer binnen en zag gelukkig geen Cyene. Hij wilde alleen zijn. Vooral na dat Emme gedoe, en oh. De bloemen had hij in een flesje met water gedaan. De deur van het balkonnetje stond open, en zonder enkele bedenkingen deed hij die dicht. En op slot, want misschien konden ze wel inbreken? Verveeld ging hij op zijn bed zitten.

(he gaan we jou wanna be familiespelletje nou verder spelen op je kamer? ik heb zin om het te spelen hahaha maar neeeeeee, cedrickje wil liever alleen zijn )

(Please don't feel bad, and join meeee)

(oki)

Saphire liep door de gangen. Ze wist nog niet zeker of Ced's woorden een hint waren om te komen of niet. Maar ach, het was het risico wel waard, zeker? Ze stond bij de deur waarvan ze het hopelijk goed had en klopte twee maal.

Verbaasd maar bij tegelijk keek Cedrick naar de deur. Zouden het Faye en Saph zijn?! Ja? Zouden ze de stiekeme hint toch begrijpen? Of was het.. Emme? Hij hoopte natuurlijk meer op het laatste dan het eerste maar dat nam niet weg dat hij ook zin had in het spelletje van Cedrick. Rustig liep hij naar de deur om vervolgens te vragen wie er stond. "Wie is daar?" vroeg hij op een mysterieuze toon. LOL dat had hij altijd al eens willen doen. Rustig wachtte hij af totdat hij antwoord kreeg.

(Faye kom snel : D!)

Faye liep richting de kamer van Cedrick. Ze glimlachte toen ze Saph voor de deur zag staan. Zij had Ced's woorden dus op dezelfde manier opgevat. Ze liep naar haar toe en bleef naast haar staan. 'Doet ie niet open ofwat?'

Saph ging net antwoorden op Faye's vraag, toen ze Cedrick hoorde. Ze draaide haar hoofd richting de deur, en riep met een hoog stemmetje: "Suikerspinmeisje!" in de hoop dat Cedrick zou beginnen flippen.

"Saph ik weet dat jij het bent, ei" zei Cedrick lachend en deed met een zwaai de deur open. "Please join my castle, ladies!" zei hij keurig en keek glimlachend naar Faye en Saph. Hij maakte een soort van eh buiging en deed de deur weer dicht toen ze binnen waren gekomen. "Dus jullie zijn klaar voor een spelletje?" zei hij geheimzinnig. Niet dat het zo'n speciaal spelletje werd, maar alsnog vond Cedrick het gezellig.

Faye glimlachte. 'Hoi schatje,' zei ze plagerig, en ze gaf Ced een kusje op zijn wang. Ze huppelde de kamer in en liet zich direct op een van de bedden neerploffen.

"Crap." antwoordde Saphire lachend, en stapte toen binnen. Het eerste wat ze deed was in een bed gaan springen. "LOL, van wie is dit bed, Ced?" vroeg ze terwijl ze met haar handen op de matras veerde. "En heb je iets om te drinken? Je zou je gasten altijd drinken moeten aanbieden, dat is beleefd!" zei ze volmondig. Wow. Saph wist zelf niet dat ze zoveel kon praten.