De kamer van Cyene en Cedrick

Redelijk grote kamer met twee bedden, bureautjes en een hele kleine badkamer. Het verschil tussen twee kanten is goed aanwezig. De houten vloer is al wat versleten en de muren mogen ook wel een nieuw likje verf. Twee grote ramen verlichten de kamer en een aantal kaarsen helpen mee. Er is één grote kast in plaats van twee kleine. Hopelijk worden ze hierdoor niet verward.

Cyene had zich nog redelijk snel door de hallen kunnen banen om haar kamer te zoeken. Dit kwam natuurlijk ook doordat ze wist waar de meeste kamers lagen. Ze morrelde met haar sleutel in de deur die na wat gekraak en geforceerd drukken eindelijk open ging. Haar blik viel even over de kamer, waarna ze gelijk een bed in beslag nam door haar tas erop te zetten. Zo was duidelijk dat dit haar territorium was.

Met moeite sjouwde Cedrick zijn tassen en liep rustig naar binnen. Verassend genoeg zag hij Ceyene in zijn kamer staan. Of nouja, zijn, hun kamer. "Oh hey! We zijn kamer genootjes" zei Cedrick met een glimlach. Hij liep naar het andere bed en legde zijn tassen op zijn bed. Hij haalde uit één van de tassen een flesje met water, die hij open maakte en dronk eruit. Hij keek even rond in de kamer en keek daarna naar Ceyene.

Cyene keek niet op of om maar kon de stem van Cedrick meteen herkennen. Ze wist niet of ze het leuk of niet leuk vond dat ze kamergenootjes waren. "Wat toevallig" zei ze daarom met een glimlach rond haar lippen. Ze had niet kunnen denken dat ze met iemand die ze een beetje kende en die nieuw was op de kamer werd geplaatst. Cyene pakte haar toverstaf en deed de rits van haar tas open. Ze vond het veel makkelijker om alles te laten zweven en dan in de kast te doen. Over de kast gesproken. Cyene haar blik viel op het ding. "Waar is de andere kast?" zei ze alsof ze het vanzelfsprekend vond dat ze er geen hoefde te delen.

---
btw het is Cyene en niet Ceyene x)

Cedrick knikte en wist niet zo goed wat terug te zeggen. Vond ze het wel leuk dat hij bij haar op een kamer zat? Misschien vond ze het wel vreselijk, en al helemaal na die actie van daarnet. Cedricks gedachte werden verstoord door de stem van Cyene. "Nou ehm.." zei Cedrick en liep naar de kast. Hij deed hem open en zag een grote een persoonskast. "Wacht maar" zei Cedric en pakte zijn toverstokje. Hij ging voor de kast staan en mompelde iets onverstaanbaars en na enkele seconden stonden er twee kasten. Ze waren allebei hetzelfde en ze zagen eruit als de oude kast die daar eerst stond. "Voila" zei Cedrick met een glimlach en ging op zijn bed zitten. Misschien had hij haar wel verrast door zijn move, who knows?

Cyene liet haar spullen die ze met behulp van haar toverstaf had laten zweven op haar bed neer vallen en keek naar de kast en draaide toen een rondje in het midden van de kamer. Het leek dat er echt geen ander iets was waar ze nog hun spullen in konden doen. Cyene draaide zich naar Cedrick om om te zien wat hij had gedaan. Een tevreden glimlach verscheen op haar gezicht. Ze wist niet hoeveel ze van Cedrick als nieuweling moest verwachten, maar besloot om hem niet te onderschatten doordat wat hij net met de kasten had gedaan. "Dankje" zei ze en ze liep naar de andere kast die er nu stond. Ze deed hem open en keek er in. Ook hier leek de kast goed te zijn.

Cedrick kreeg een goed gevoel nadat hij de glimlach van Cyene zag. Hij had dus duidelijk wel een klein beetje indruk op haar gemaakt. Althans, dat hoopte hij stiekem. Weer mompelde hij wat en al zijn kleren lagen in een oogopslag in de kast. "Zo, ehm ik ga even een douche nemen als je dat niet erg vind" zei Cedric en een washandje en handdoek vlogen hem na toen hij richting de badkamer liep. "Niet naar binnen komen hoor!" zei hij blozend.

Cyene liet alles in haar kast zweven met een zwaai met haar toverstok. Ze wilde niet dat de kleren die ze had ook nog eens vies werden of kreukelden, dan moest ze ze wassen en strijken. Daar had ze even geen zin in en ze had ook niet zoveel kleding. "Nee hoor" zei Cyene. Ze moest immers toch niet in de badkamer. Ze grinnikte even om zijn laatste opmerking. Als hij iemand was geweest die ze niet mocht had was ze zo naar de badkamer gegaan om hem te laten schrikken maar dat deed ze hem niet aan. Toen ze klaar was met alle spullen netjes in de kast te laten zweven deed ze hem dicht en ging op haar bed zitten.

Toen Cedrick klaar was met douchen liep hij met enkel een handdoek om zijn middel naar buiten. "Zo hey, pfoe. Lekkere douches hierzo" zei hij knikkend. Hij liep met een paar snelle passen naar de kast om een boxer te pakken, die hij vergeten was mee te nemen. Blozend pakte hij een boxer met streepjes erop en trok die aan. Toen hij die aan had haalde hij de handdoek om zijn middel weg en gooide die ergens in een hoek neer. Snel trok hij wat kleren aan en ging op zijn bed zitten met zijn handen in elkaar gevouwen. Hij keek naar Cyene. "Dus.. weet jij misschien nog iets leuk wat je hier kan doen?" vroeg hij aangezien zij hier toch al een paar keer is geweest en hij nog helemaal niks weet van de omgeving.

Cyene bekeek zittend op de rand van haar bed de kamer en vond dat ze het slechter had kunnen treffen. Wel vond ze dat ze een nogal afgebladderde muur hadden en vroeg ze zich af of het balkon groot zou zijn. Ze hield er van om buiten te zitten en op de rand van het balkon te zitten. Ze was een beetje in haar gedachtes verzonken toen ze opkeek van Cedrick die alleen maar een handdoek om zich had. "Uhu" stemde ze met hem in. Zelf was ze net zo schaamteloos als hij, maar het verbaasde haar wel een beetje dat hij zich zo snel op zijn gemak leek te voelen. Cyene dacht even na. "Je kunt naar de bossen gaan, daar is wel een meertje enzo" "En er is hier vlakbij ook wel een stad waar ze een bios, zwembad enzo hebben" vertelde ze aan hem.

"O oke! Dat is wel, leuk denk ik" zei Cedrick moeilijk. Bios zwembad.. Cedrick was niet echt van de bios en het zwembad. Maar als ze hier echt niets anders hebben? Opeens schiet het hem weer te binnen dat ze het over een bos en een meertje had. Daar zou hij lekker kunnen relaxen, beter dan een stomme bios. Hij ging op zijn bed liggen. Hij had eigenlijk wel een beetje trek. Maar waar zou de eetzaal zijn? Nouja dat ziet hij van zelf vast wel. Hij stond op en keek naar Cyene. "Ik ga even wat eten. Ga je mee of blijf je hier?" vroeg hij terwijl hij wat aan zijn haar zat te friemelen.

Cyene knikte maar wat. Meestal dwaalde ze maar wat rond door de gangen in de hoop wat mensen tegen te komen die haar aanspraken om hun te vervelen maar dat zei ze maar niet tegen Cedrick. Cyene zat op de rand van haar bed en tikte er met haar vingers op. "Oke" zei ze tegen Cedrick en ze was samen met hem naar de eetzaal gelopen.

NEW


Cedrick zat helemaal alleen in zijn kamer. Hij wist niet waar Cyene was maar was er ook niet in geïntereseerd. Wat zou hij gaan doen? Hij had het hele rijk voor zich alleen, en kon alles doen wat hij niet laten kon. Boeken lezen? Nah. Al zou het hem wel helpen met zijn algemene kennis, of hij zou nog een nieuwe spreuk kunnen oefenen! Ja dat was een goed idee! Maar waar was zijn stokje ookal weer? Zijn tas was leeg, maar hij wist niet waar hij het stokje nou had neergelegd. Dat wordt zoeken dus..

Emme liep gehaast door de gangen van het gebouw. Ze was nog steeds niet goed bekomen van het voorval met haar lievelingskam. Ondertussen was hij wel alweer gemaakt met de 'reparo' spreuk. Maar het was het litteken in haar geheugen dat haar dwars zat! Hoe kon iemand zoiets doen?! Airic was het toppunt van gemeenheid en dan nog de foute soort van gemeenheid. Omdat Emme zo diep in gedachten verzonken was, lette ze er niet op of het eigenlijk wel haar deur was die ze opendeed en of het wel haar kamer was die ze binnenstapte. Pas toen ze de verschillen in het interieur opmerkte, kreeg ze door dat ze fout zat. "Waar ben ik?" Stootte ze helemaal van de kaart uit. Oh, de eigenaar van de kamer was er ook nog ook! Hoe genant.

Cedrick was toevallig net onder het bed aan het kijken tot hij de deur open hoorde zwaaien. Door zijn reflex knalde hij kei hard zijn hoofd tegen het bed, en kwam er daarna krampzalig uit. Hij wreef over zijn hoofd en maakte zich meer druk over zijn hoofd dan het meisje die als een halvegare in de deuropening stond. "Hi" zei hij snel en ging op zijn bed zitten. Sissend keek hij naar zijn hand, waar bloed op zat. "Nee he" zei hij fel. Hij keek moeilijk het meisje aan. "Waar je bent? In mijn kamer" zei Cedrick bij de hand. Vrouwen.. Wat moet je ermee? Hij had nu een bloedende kop én hij was zijn toverstokje nog kwijt! Of het niet erger kon?!

Emme keek even de ruimte rond. Nee, dat was beslist niet haar kamer. Hoe kon dit nou weer gebeuren? Toen keek ze de jongen aan. Had hij nou... Bloed op zijn hand? Iegh, wat een freak! "Je bloedt, weet je dat?" Merkte ze op als een wijsneusje. Automatisch nam ze haar toverstok uit haar binnenzak en richtte hem op zijn hoofd. Maar toen fronste ze. Wie was die kerel eigenlijk? En waarom zou ze hem helpen? Emme dacht even na, waardoor het leek alsof ze de spreuk vergeten was. Uiteindelijk besloot ze dat hij wel interessant leek en dat ze hem wel eens beter wilde leren kennen. Maar natuurlijk alleen maar voor haar eigen vermaak. "Balsemio." Er schoot een vonkje uit haar toverstok en de wonde op zijn bolleke werd geheeld.

- ik ga effies eten! -

- ben ik weer :') -

"O ben je serieus aan het worden?" vroeg Cedrick die al eerder naar zijn handpalm keek. Ugh, en door wie kwam dit eigenlijk allemaal? Door haar ja! Achja, het maakte niet veel uit. Hij keek verrast toen zijn wond was geheeld, en keek het meisje aan. Wat deed ze hier nou precies? "Dus.. Je bent verdwaald?" merkte hij op. Vast wel, anders zou ze ten eerste niet als een gek die deur open smijten en ten tweede niet vragen waar ze was. You go Cedrick!

Emme glimlachte tevreden en stak haar stok weer weg. "Verdwaald?" Ze zette een hand in haar middel en keek hem een tikje arrogant aan. "Ik verdwaal niet. Ik bevind me gewoon niet in de kamer waar ik me zou moeten bevinden, that's all." Ze keek een beetje rond. Blijkbaar was dit een kamer voor een jongen en een meisje. Emme was doodgelukkig dat zij geen kamer moest delen met het andere geslacht. Dat was gewoon niet proper!

Cedrick trok een wenkbrauw op en kon zijn lach goed in bedwang houden. Ze speelde dit spelletje wel kinderachtig, maar leuk. "Aha, oké dan. Als je me de volgende keer maar niet vraagt waar je je bevindt" zei hij benadrukkelijk, zodat ze wist dat ze wel degelijk iets had gezegd waardoor ze zichzelf verraadde. Hij keek diep in de ogen van het meisje die helder blauw waren, en was al bijna verzonken. Haar ogen waren gewoon perfect, net zoals haar haar en postuur. Cedrick zette het uit zijn hoofd en keek even weg. "Hoe heet je?" vroeg Cedrick zo basic als hij kon. Het was nogal afgezaagd, maar als je iemand bij de naam kent is dat makkelijker.

"Dat ik vraag waar ik ben, betekent niet dat ik verdwaald ben!" Ging Emme koppig door. "Ik kon ook weer gewoon naar buiten lopen en dan zou ik wel zien waar ik was." Ze glimlachte opeens weer, alsof ze helemaal geen koppige antwoorden gaf. "Ik ben Emme." Ze stak haar handje naar ham uit, zodat hij er een kus op kon geven. (zo deden ze dat toen toch eh? XD)

"Oké, wat jij wilt" zei Cedrick maar toegevend. Als meiden kregen wat ze wilden - werden ze niet koppiger. Waarom was Cedrick nou zo slim!? Oké, ze kón naar buiten lopen, maar dat heeft ze niet gedaan. Zegt genoeg toch? Cedrick kreeg het warm van haar glimlach, die gewoon sprankelend was. Waarom waren hier zoveel leuke meisjes, en in Parijs niet!? Hier zijn ze tenminste classy. "Emme.." mompelde Cedrick onverstaanbaar. Toen ze haar hand uitstak twijfelde Cedrick over wat hij moest doen. Waarom stak ze haar hand uit!? Hij was niet van de handjes schudden. Dat was zo niet Cedrick. Hij gaf er natuurlijk een classy kusje op, dat zou haar vast inpakken. Met zijn rechter hand pakte hij zachtjes haar hand en drukte met zijn lippen er een kusje op. Hij glimlachte kort, en werd er een beetje verlegen van. Niet dat dat zichtbaar was, maar alsnog is dat gevoel nogal awkward.

Emme schonk hem nog een glimlachje, maar liet verder helemaal niet zien of ze nu onder de indruk was of niet. Daar moest hij zelf maar achter proberen te komen. Tot nu toe had hij nog niet echt een slechte indruk achtergelaten. Hij was tenminste wel al zo slim om haar gelijk te geven. Emme vond dat dat wel gepast was, zeker in het eerste gesprek. Het bleef even stil en Emme keek de jongen een lange tijd aan. Waarom stelde hij zichzelf nou niet ook voor?


(Ik moet even eten!)

"Ik ben Cedrick" zei hij een beetje laat. Hij was al bijna vergeten zichzelf voor te stellen!? Stel je voor!? 'Ja ik heb een hele leuke jongen ontmoet, hij was zo netjes en classy!!!' 'O hoe heette hij!?' 'Ja nou dat weet ik niet hoor'. Dat zou echt genant zijn zeg! Hij begon zacht te grinniken, maar stopte snel. Ze mocht dus echt niet denken dat hij een domme eenzame jongen was die alleen maar binnenpretjes had? Ugh, niet cool. Al vond hij het wel leuk dat het meisje bleef. Hoe zou ze zijn? Ze had nog niet zo veel gezegd. "Heb je misschien trek in iets? Iets te eten, of iets te drinken?" bood hij aan. Ja Cedrick, zó hoorde het!

Emme knikte even. Cedrick dus. De naam viel nog mee. Nouja, het was geen naam zoals Nyckolas, maar toch. Het kon er goed mee door. Toen gingen haar ogen aan het glunderen. "Heb je drank en voedsel op je kamer?" Vroeg ze geïnteresseerd. Als het zo was, was hij echt wel een bad ass! Emme likey!