De kamer van Cyene en Cedrick

"Nee hoor!" zei hij daarna weer glimlachend. Hij keek haar verbaasd aan en wachtte totdat ze zou zeggen wat de opdracht was. Die echt heul sick was. Stiekem zou hij het super grappig vinden om te zien.. Maar dit ging te ver. "Het hoeft niet persé" zei hij tegen Faye die er waarschijnlijk geen zin in had. Maarja, zo ging het spel helaas wel! Geschrokken keek hij hoe Faye het tóch op dronk. "Ben ke gek ofzo!? Stop Faye" zei hij bezorgd. Dit kon toch niet? Dat water was hardstikke vies!

Saphire keek met opgetrokken wenkbrauw toe hoe Faye haar opdracht vervulde. Oké, dat had ze nou niet echt verwacht. Saphire klapte in haar handen en trok een tevreden glimlach. "Flink meisje!" zei ze plagerig. "Wil je nog wat?" Saph draaide haar hoofd naar Cedrick, die blijkbaar dacht dat Faye gek was. "Als het je gerust stelt: het is een feit dat toiletwater properder is dan kraantjeswater!"

(verdikke me ik moet naar de kapper, NIET VERDER GAAN D:!)

((Oké, good luck!))

Faye greep de fles met whiskey en nam snel twee flinke slokken. Dat was beter. Ze keek Saph boos aan. 'Ooit krijg ik jou nog wel.' Maarja, ze had haar opdracht vervult, en een ding geleerd: Voortaan geen doen meer kiezen als Saph aan de beurt was. Maar nu was zij aan de beurt. Ze keek van Saph naar Ced, en van Ced naar Saph. Wie zou ze kiezen?

(oki ik ben back maar mot om vijf uur sporten tot acht uur, dus misschien kan ik daarna nog heel effies komen DDDD:!)

((en dan ben ik weg, ahahahah :c))

(kut hahaha)

Cyene liep de kamer binnen en deed de deur gelijk achter zich dicht. Ze had niet verwacht dat er ook maar één iemand zou zijn en schrok daarom even van Cedrick die met Saphire en Faye op de bedden zaten. Ze keek even naar de drank en vroeg zich af waarom ze zo bij elkaar zaten. Van het spelletje doen, durf of de waarheid had ze nog nooit gehoord. "Stoor ik jullie?" vroeg ze aan hen, het leek alsof ze heel gezellig bezig waren.

Cedrick keek geschrokken naar Cyene. Hoe durfde ze de kamer in te gaan zonder te kloppen!? "Nou eh, ja" zei hij op een gemene toon. Ookal was Cedrick bijna nooit gemeen! Hij keek haar gelijk een beetje opdringerig aan.. Alsof ze weg moest gaan..

Cyene hoorde de gemene toon in Cedrick zijn stem en verbaasde zich erover dat hij ook zo kon praten, meestal was hij altijd erg vrolijk. Ze negeerde zijn blik. "Nou, dan moet ik je even teleurstellen, want dit is ook mijn kamer" zei ze en ze liep naar haar kast waar ze ergens onderin begon te zoeken.

Saphire zuchtte even. "Laten we dan maar gewoon... stoppen?" vroeg ze bedroefd. Ze had doodgraag gehad dat Cedrick ook nog aan de beurt kwam, maar dat ging nu dus waarschijnlijk niet meer. Tenzij hij en Faye verder wilden doen, maar dat zal wel niet aangezien Ced ook niet wou beginnen in het bijzijn van Caitlin.

Faye keek naar Cyene. Moest ze nou persé weer binnenkomen? Ze keek naar Saph en Ced. 'We kunnen ook naar mijn kamer ofzo?' stlede ze voor. 'Mijn kamergenoot is er toch nooit.' Ze glimlachte.

"Hoe toevallig, de mijne ook niet." antwoordde Saph droog. Eigenlijk had ze niet meer zo'n zin. De sfeer was immers een beetje verpest. Ze keek Cedrick aan en wachtte op zijn antwoord.

Cyene irriteerde zich eraan dat ze zich als een vreemde voelde in haar eigen kamer. Alsof ze niet eens in haar eigen kamer mocht komen maar hun wel lekker op haar bed mochten zitten. Géweldig. "Ik ga al weg" mompelde ze toen ze de brief eindelijk te pakken had. De troep in de lade zou ze later wel opruimen. Ze had geen zin om hier te blijven en liep de kamer weer uit.

Emme had lang nagedacht over haar actie van in de loungeruimte. En haar conclusie was: Cedrick had recht op een volledige uitleg. Dus had ze al haar moed bij elkaar gesprokkeld en was ze naar zijn kamer gestapt. Toen ze voor de deur stond, hield iets haar tegen om te kloppen. Hoorde ze daar nu een meisjesstem? Emme slikte. Was hij haar al zo snel weer vergeten dat hij meteen al met een ander meis- OH wacht eens! Emme grinnikte in zichzelf. Het was gewoon zijn kamergenote, ja toch? Wat was ze toch een pessimist. Ze zuchtte even van opluchting en klopte een keertje op de deur. Ze besloot maar meteen binnen te gaan, dat mocht vast wel. Maar wat ze daar aantrof... Was niet echt wat ze verwacht had. Cedrick zat niet slechts met zijn kamergenote te praten, maar met drie meisjes. DRIE! Emme keek de kamer rond. En er was ook drank. Ze voelde een raar gevoel van in haar buik opkomen. Wat was dit?! Emme kreeg zo het idee dat Cedrick er helemaal niet mee zat. Nee, hij deed dit blijkbaar met elk meisje. BAH!

Saphire wilde net iets zeggen op Cyene's woorden, toen ze Emme zag binnenkomen. Ze zag er verschrikt uit, helemaal in de war. Ze keek even naar Cedrick. Was zij de reden dat hij zo droevig in de pub zat? Awww. Ze wist wel al lang dat Emme hem zou kwetsen, vroeg of laat zou het ooit gebeurd zijn. Maar het waren haar zaken helemaal niet, dus ging ze er ook niks op zeggen. Ze besloot maar te zwijgen. Ja, Saph, dat was het beste.

Cedrick negeerde het hele gesprek tussen Saph, Faye en Cyene. Hij voelde zich zo.. treurig. Totdat hij opeens de deur open zag staan. Mét Emme erin. Fuck fuck fuck! Ze dacht vast dat hij nu een player was. Met drie meisjes in één kamer!? "E-.. Em-me" stotterde hij. Hij wist niet meer wat hij moest doen. Dat vervelende gevoel in zijn buik was nu nóg erger geworden. "Het is ni-.. niet wa-.. wat je denkt!" zei hij nog in de hoop om alles uit te leggen. Waarom was ze hier eigenlijk!? Ze wilde hem niet toch!? De miljoenen stukjes van zijn hart waren nu veranderd in miljarden stukjes. Hij verborg zijn gezicht in zijn handen. Dit was defenitely de kutste dag van zijn leven.

Emme had er meteen spijt van dat ze naar hem toe was gekomen. Sowieso was het erg uitzondelijk geweest voor haar om zoiets te doen, en dan kwam ze erachter dat Cedrick zich helemaal niet hoefde te vervelen. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Wat was ze stom geweest! "Oh nee?" Emme slaagde er wonder boven wonder ook nog eens in om haar stem onder controle te houden. "Wat is het dan wel?" Ze keek hem strak aan. Hij mocht de beste excuses verzinnen, Emme zette zich alvast schrap. Maar ze was niet van plan om er ook maar iets van te geloven. Ze wist heus wel wat ze zag. Een grote fout. Ja, dat zag ze.

Rampzalig keek Cedrick naar Emme en stond op zodat hij naar de deuropening kon lopen. Hij wist nu niet wat hij moest zeggen, en wist zeker dat zijn stem ging trillen als hij wat ging zeggen. "I-ik was.. naar de bloemen weide.. Om eh.. bloemen te plukk-eh en ehmm voor jo-u maa-r.." zei hij verward. Hij wist dat hij beter niets kon zeggen dan dat hij wel wat zei. Emme zou hem toch niet geloven. Dit stomme plan was het stomste - stomste aller stomste plan ever. Hij wilde weg lopen maar vertikte dit. Hij kon niet wéér weglopen. En het was lame bovendien. En niet netjes. Hij keek Emme emotieloos aan.

Emme keek hem kwaad aan. Wat nou bloemenweide en plukken en huh? Wat had dat hier mee te maken?!! Ze keek langs hem heen naar de meisjes. Trr, sorry hoor maar geen van hen kon ook maar een béétje aan haar tippen. Zielig hoor. Maar hij mocht ze hebben. Ze mompelde iets van "Teleurgesteld." En "Grote fout." En draaide zich toen hooghartig om.

Ohja hoor, en nu was mevrouw opeens boos. Zij hoefde hem niet hoor? "Teleurgesteld was en ben ik ook ja, in jou" zei hij bot. Bij haar laatste twee woorden verstijfde Cedrick helemaal. Grote - fout. Dat was hij dus. Hij was tijdverspilling. "Als ik zo'n grote fout ben, wat doe je hier dan?!" vroeg hij verdrietig. Ze had hem echt zwaar gekwetst bij die laatste woorden. Cedrick wist niet of hij nou weg moest gaan, of haar weg moest laten gaan. Al wist hij wel dat hij haar niet nog lang zou zien.

Saphire stond op. Ze kon maar beter weggaan, zodat Ced en Emme alleen konden praten. Ze knikte nog even naar Faye, in de hoop dat ze de hint zou begrijpen en ook weg zou gaan. Hetzelfde gold voor Cyene. Ze zuchtte diep, en liep de kamer uit.

Faye knikte naar Saph, ze begreep de hint. Ze stond ook op, glimlachte nog even naar Cedrick en liep toen de kamer uit. Hier moest ze zich niet mee bemoeien.

Emme negeerde Cedrick, maar de meisjes die ervandoor wilden muizen, hield ze tegen. "Please, stay." Zei ze met een sarcastischr glimlach. "I'll go." En toen beende ze de kamer uit en liep naar haar eigen kamer. Urgrghut, vanaf nu werd Emme echt anti-jongens. Ze moest niks meer van hen hebben.