De kamer van Cyene en Cedrick

Faye haalde haar schouders op. 'Verveling,' zei ze op een droge toon. 'Ik heb gewoon bij een random kamer aangeklopt.'

Cyene knipperde even met haar ogen. "Oke" zei ze alleen maar tegen het meisje. Eigenlijk verveelde zij zich ook een beetje. "Zin om wat te gaan doen?" stelde ze daarom maar aan het meisje voor.

Faye glimlachte toen ze voorstelde wat te gaan doen. 'Sure,' zei ze. 'Ik ben Faye, trouwens.' Het leek haar wel handig om haar naam even te zeggen.

Cyene knikte even als begroeting. "Ik heet Cyene" stelde ze zichzelf voor. Eigenlijk wel raar dat ze hier zo in de deuropening stonden. "Je mag wel binnenkomen hoor, dan kunnen we verzinnen wat we gaan doen" zei Cyene en ze hield de deur voor haar open.

Faye knikte en stapte de kamer binnen. Ze keek even om zich heen, om de ruimte in zich op te nemen. Iets wat ze altijd deed, uit gewoonte. Het was ongeveer hetzelfde als haar eigen kamer, maarja, dat waren alle kamers hier.

Cyene volgde Faye haar blik even en ging toen op haar bed zitten. Ze wiebelde met haar benen heen en weer. "Ben jij nieuw hier of niet?" vroeg ze aan haar. Eerlijk gezegd had ze geen flauw idee of ze nieuw was, ze was haar nog niet tegengekomen.

Faye ging op het andere bed zitten. Ze sloeg haar benen over elkaar en schudde haar hoofd. 'Nee, gewoon niet zo sociaal.' Ze lachtte even en wierp toen een blik op het plafond. Met een kleine glimlach keek ze weer naar Cyene.

Cyene knikte. "Oh, ik ook niet zo hoor, ik ken ook niet iedereen hier" zei Cyene met een glimlachje rond haar lippen. Ze had zin om iets te doen, al wist ze niet wat. "Hmm , misschien kunnen we helpen in de keuken met het maken van eten of andere mensen gaan irriteren?" zei Cyene.

Faye dacht na over de voorstellen. Koken vond ze heel erg leuk om te doen, maar als je eten van haar wou, kreeg je hoogst waarschijnlijk iets aangebrand. Mensen irriteren was een van haar favoriete bezigheden. Dat dus maar. 'Andere irriteren klinkt perfect.'

Cyene wachtte af op Faye haar reactie terwijl ze naar het plafond staarde. Het zag er niet echt goed afgewerkt uit. Een zweem van een glimlach verscheen op haar gezicht bij Faye haar antwoord. "Leuk, bij wie of wat zullen we eens beginnen?" vroeg ze opgewekt.

'Een of ander scheinheilig, veel te goed, eerstejaars kindje? Die zijn het makkelijkst.' Faye glimlachte. 'Ze barstten zo snel in tranen uit.'

Cyene grinnikte even. "Oke, goed idee, waar zullen we heen gaan , de aula ofzo?" zei Cyene in een lange zin zonder adem te halen. Ze vroeg zich af waar een schijnheilig eerstejaars kindje zou zitten.

Faye knikte. 'Aula lijkt me oké, waarschijnlijk voelen ze zich daar zo veilig, met al die mensen.' Ze grinnikte.

Cyene glimlachde even. Ze liep de kamer uit en keek even achterom of Faye haar volgde. Ze sloot de deur achter haar.

--
brb, heb aula aangemaakt

Met een vrolijke uitdrukking op haar gezicht liep Faye met Cyene mee.

Met zijn voet duwde Cedrick zijn deur open met Emme in zijn armen. Als ze het maar niet erg vond om in zijn bed te slapen! Voorzichtig legde hij haar op zijn bed, trok het dekbed over haar en zette een raam open om wat frisse lucht binnen te laten. Nu kon hij mooi even zijn toverstokje gaan zoeken, als het niet te veel lawaai maakte. Ondertussen keek hij stiekem ook nog naar Emme, die met kleren en al zo door sliep.

Emme had zich onderweg onbewust aan hem vastgeklampt. Achja, ze sliep, wist zij veel wat ze deed?! Toen ze opeens op een zacht bed lag en Cedrick haar los liet, stootte ze een zacht kreuntje uit. Maar ze sliep wel gewoon verder. Als een roosje.

Cedrick haalde de het ook maar gelijk uit zijn hoofd om iets te doen bij Emme, want dat is niet gepast vond hij. Nadat hij eindelijk zijn stomme toverstokje vind die dus ergens verschuild in de badkamer lag, legde hij die gelijk neer op zijn bureau. Hij keek naar de foto van zijn ouders die hij daar had neergezet en ging even zitten op het stoeltje dat achter het bureau stond. Gedachtes en herinneringen schoten door zijn hoofd van vroeger, en het heden.

Emme draaide zich in haar slaap op haar zij en sliep gezellig verder.

Cedrick keek achterom en zag haar daar liggen hoor, Doornroosje! Hij pakte zijn toverstaf en zei iets onverstaanbaars, richtte op de scherven die nog op de grond lagen en gooide die zo in de metalen prullenbak die nog helemaal leeg was. Het leek net alsof het regende, tenminste het geluid van vallende regen. Maar dat waren de scherven! Met een grimas keek Cedrick naar de prullenbak. Oooops, als madame maar niet wakker werd.

Emme opende één oog, maar sloot het alweer meteen. Hé wacht eens! Dit was niet haar kamer! Haar beide ogen schoten open en Emme ging rechtop zitten. Heh? Ze begreep er niks van. Toen ze rondkeek zag ze alweer Cedrick zitten. Ze herinnerde zich hun gesprek wel nog. En dat ze waren beginnen te drinken. Maar voor de rest was het wazig. "OH NEE!" Jammerde Emme. Oh grutjes, hoofdpijn! "Oh nee, oh nee." Ging ze verder op fluistertoon. Wat was er gebeurd?! Niets hopelijk.

Geschrokken keek Cedrick Emme aan. LOLZ? Werd ze gek ofzoiets? "What's wrong girl?" vroeg hij lachend. Het was heerlijk om haar zo verbaasd te zien. "Is er iets mis..?" zei Cedrick op een vragende toon. "Nee oh nee?" zei Cedrick haar glimlachend na. Meiden.. Wat moet je er af en toe toch mee?

Waarom lachte hij? Hmpf. Emme stond op, wankelde even, maar vond al snel haar evenwicht weer. Ze zette een hand op haar heup en keek Cedrick streng aan. "Wat er ook gebeurd is, het blijft tussen ons! Niemand hoeft te weten dat ik dronken was binnen de schoolmuren!" Preekte ze. Emme kon zich het geroddel al helemaal voorstellen. Argh.

"Waarschijnlijk ben jij de eerste dame die classy is én ook nog eens alcohol drinkt. En niet eens met mate!" zei hij plagend. "Dat moet de boeken in hoor?" zei hij weer op dezelfde toon. "Je bent in slaap gevallen in het park, en ik kon het niet laten om je daar te laten slapen. Ik bedoel, jij verdiend een bed hoor" zei Cedrick zodat ze begreep wat er een beetje was gebeurd. Straks zou ze nog een enorme kater krijgen! "Je gaat je de komende uren niet beter voelen madame" zei Cedrick en maakte een soort klak met tong. Niet tegen zijn gehemelte, maar het soort geluid dat je maakt als je slurpt/zuigt en je tong in de weg zit!

Emme fronste. Was ze werkelijk in slaap gevallen in het park? En hij had haar de hele weg terug gedragen? Waarom klonk dat zo... Niks voor haar! Wie weet wat er nog allemaal was gebeurd! Emme trok haar toverstok en hield hem in Cedrick's nek. "Het is maar dat ik de spreuk om je geheugen te wissen nog nooit heb geoefend, dat ik hem nu niet op je gebruik. Maar als je het ook maar waagt om dit door te vertellen, neem ik heus wel risico's!" Dreigde ze. Ze kon nu even niet tegen zijn nonchalante gedrag. Ze moest er zeker van zijn dat dit geheim bleef.